Інтэлегентнасць скарб душы
Сёння мы павінны надзвычай добра зразумець і адчуць, неабходнасць выхавання сучаснай школай інтэлегента,а,калі браць шырэй інтэлегентнасці ў чалавеку.Гэта ,аднак, не значыць , што сённяшні вучань заўтра павінен атрымаць вышэйшую адукацыю.
Інтэлегентнасць ,нажаль незаўсёды праяўляецца ў чалавеку , які мае дыплом аб заканчэнні ВНУ,бо энтэлегентнасць - гэта перш на перш узровень духоўнага і (агульна)культурнага дагляда чалавека.Янка Купала , Цішка Гартны, Кузьма Чорныт, Уладзімір Караткевіч - нацыянальныя інтэлегенты з вялікай літары.
Нацыянальны інтэлегент пачынае з уведамлення свайго нацыянальнага "я". Хіба можа ўзрасці, ўвогуле ,свядомы беларус без любові да роднай мовы і прыроды ,без моцнай духоўнай памяці , без шанавання геналагічнага дрэва свайго рода, без ведання гісторыі і культуры Бацькаўшчыны . АЛе (інтэлегент ) беларус не павінен адчуваць сябе ізалявана ў славянскім сумо..і людзей ў (агульна) сусветнай супольнасці .
Мова,культура ўвогуле знітоўваюць чалавека з чалавека, краіну з краінай.Ці кожны з сённяшніх інтэлегентаў можа пахваліцца глыбокім веданнем моў і культуры славянскіх саседзяў і народаў сусвета? Пэўна , што не і свае нацыянальнае "я" ў душы досыць часта занядбана , ці вытручана.
Прыклад, што інтэлегентнасць часта узводяць да паводзін чалавека ў будзенным жыцці, а гэта ж скарб чалавечай душы , вызначальная рыса духоўнасці унутраннай культуры , асобы яе цэланасці і цэласнасці.
Я бяруся,ты бярэшся,ён бярэцца,яна бярэцца мы бярэмся,вы бярэцеся,яно бярэцца ,яны бяруцца.
-Папочка можно я покатаюсь на велосипеде?
-Сына сегодня ветренная погода!Ты можешь заболеть!
-Я всю зиму уже жду, он наверное без меня заскучал.
-Сыночка а тебе уроки не задавали?
-Задавали.
-И тебе задали кататься на велосипеде?
-Нет но...
-Быстро за уроки! А покатаешся 14 апреля, очень скоро, тогда и тепло будет!
-Хорошо, папа.
Свою литературную деятельность Барщевский начал с написания поэтических текстов. Окончив Полоцкий коллегиум, он обучал детей на дому, много путешествовал по Беларуси и знакомился с местным фольклором. Некоторое время жил в Санкт-Петербурге, где занимался преподавательской деятельностью. Именно тогда он познакомился с Тарасом Шевченко и Адамом Мицкевичем. Вместе с друзьями – выходцами из Беларуси – издавал журнал «Незабудка». В период с 1844 по 1846 год опубликовал повесть «Шляхтич Завальня, или Беларусь в фантастических повествованиях». Краткое содержание «Белой Сороки» (одной из её глав) будет представлено ниже. Переехав в город Чуднов, Ян Барщевский продолжил писать стихотворения, но умер, заразившись туберкулёзом.
Мацi шкадавала свайго сына-шкоднiка