Натомленая - дзеепрым, пач ф. - натомлены, зак. трыв. пр. час, ж. р., адз. лік, 2 скл., поўны, мама, азначэнне.
Фалькларыст і
вучоны Андрэй Беларэцкі ў пошуках цікавых гісторыяў трапляе аднойчы цёмнай
снежнай ноччу ў сядзібу Яноўскіх, што раскінулася пасярод глыбокага чорнага
лесу. Там ён сустракаецца з Надзеяй Яноўскай – маладой дзяўчынай, апошняй
прадстаўніцай свайго роду. Праз адзіноту і замкненасць свайго жыцця маладая
дзяўчына падаецца Беларэцкаму непрывабнай, блёклай. На твары яе – безвыходнасць
і страх будучыні. Старыя праклёны вяртаюцца, і Надзея, якой няма яшчэ
васемнаццаці гадоў, баіцца за сваё жыццё.
Маладая пані
разважае не па-дзіцячы. Адна ў збяднелым агромністым маёнтку, яна навучылася
жыць па-даросламу, шмат чытаць і думаць. Беларэцкі хутка разумее ў размовах з
гаспадыняй сядзібы, што яна не мае нічога агульнага са сваім продкам, які з-за
грошай здрадзіў сваёй зямлі і сваім людзям. Надзея – увасабленне найлепшага,
што насіла ў сабе беларуская шляхта – сумленнасці, высакароднасці, годнасці. І
ёй вельмі цяжка жыць цяпер у асяроддзі, дзе гэтыя якасці больш не шануюцца, а
шануецца толькі багацце і нажыва.
<span>
</span>
<span>Надзея Яноўская
хварэе на лунатызм, што робіць яе вобраз яшчэ больш недарэчным, непрыстасаваным
да рэальнасці. Яна быццам прывід, ходзіць па пакоях з высокімі столямі і
састарэлай мэбляй. Андрэй Беларэцкі закахаецца ў гэтую апошнюю прадстаўніцу
знатнага роду, вывезе яе са страшнага маёнтку ў лесе і ажэніцца з ёю. </span>
з'яўлялася
з - [з] - зычны, звонкі, цвёрды
я - [й'] - зычны, звонкі, мяккі; [а] - галосны, ненаціскны
ў - [у] - галосны, ненаціскны
л - [л'] - зычны, звонкі, мяккі
я - [а] - галосны, націскны
л - [л] - зычны, звонкі, цвёрды
а - [а] - галосны, ненаціскны
с - [с'] - зычны, глухі, мяккі
я - [а] - галосны, ненаціскны
9 літар, 10 гукаў
дзеянняў
д;з - [дз'] - зычны, звонкі, мяккі
е - [э] - галосны, націскны
я - [й'] - зычны, звонкі, мяккі; [а] - галосны, ненаціскны
н;н - [н'] - зычны, звонкі, мяккі
я - [а] - галосны, ненаціскны
ў - [у] - галосны, ненаціскны
8 літар, 7 гукаў
Составь рассказ на русском и переведи.
Иван Яковлевич Науменко — последний народный писатель Беларуси. Он получил это звание в 1995 году. С тех пор ни один отечественный писатель не удостаивался этого высокого звания. Кем же был Иван Яковлевич, что он сделал для литературы и почему сегодня его имя практически забыто?
