У Толіка сёння дзень нараджэння. Дваццаць гадоў споўнілася. Прыемна было б, каб сёння, як толькі ён прыйдзе ў цэх, акружылі яго рабочыя і сціпла, па-мужчынску павіншавалі. Каб майстар Антон, з якога трэба абцугамі словы выцягваць, таксама падышоў да Толіка, паціснуў руку і ўсміхнуўся. Толькі гэтага не будзе па той простай прычыне, што ніхто не ведае, якая сёння ў Толіка дата. Дзень прайшоў звычайна. Калі Толік выйшаў за прахадную, то задумаўся, куды сябе падзець, чым заняцца. У пустую кватэру ісці не хацелася. Што там рабіць? Можа, у кіно падацца? Але сеанс толькі што пачаўся, а да наступнага амаль дзве гадзіны. А можа, дадому з'ездзіць? Заўтра выхадны дзень. А дома добра: выспішся ўволю на духмяным сене, маці смачных аладак напячэ. Толік канчаткова вырашыў паехаць у вёску і пакрочыў на аўтобусную станцыю. Дома яго, як заўсёды, з вясёлым брэхам сустрэў Рудзік. Скуголіў, круціўся вакол, скакаў яму на грудзі, стараючыся лізнуць твар, нібы ведаў, які сёння вялікі дзень у яго сябра. Маці парадкавала ў хляве. Толік прытуліўся да веснічак і задумаўся. Яму раптам стала не па сабе ад той думкі, што ён, быццам госць, прыязджае ў сваю вёску, у родны дом. I навошта было ехаць у той горад? Хіба ў калгасе не было працы? Жыў бы зараз у бацькоўскай хаце. I маці лягчэй было б. А то гадавала, гадавала дзяцей, а прыйшоў час — і пагаварыць няма з кім. Нарэшце маці выйшла з хлява, паставіла ля калодзежа вядро і пачала мыць рукі. Угледзеўшы сына, усміхнулася, запрасіла ў хату. Там смачна пахла свежым хлебам, яблыкамі і яшчэ нечым родным, даўно-даўно знаёмым. Толік патупаў хвіліну каля стала, абвёў вачыма пакой, нібы шукаў змен, потым распрануўся. Маці сказала: — Рэдка прыязджаеш, сынок. Калі б ты сёння не прыехаў, я пакрыўдзілася б.Дополнен 1 год назадУ Толика сегодня день рождения. Двадцать лет исполнилось. Приятно было бы, чтобы сегодня, как только он придет в цех, окружили его рабочие и скромно, по-мужски поздравили. Чтобы мастер Антон, с которого нужно клещами слова вытягивать, тоже подошел к Толику, пожал руку и улыбнулся. Только этого не будет по той простой причине, что никто не знает, какая сегодня у Толика дата. День прошел нормально. Если Толик вышел за проходную, то задумался, куда себя деть, чем заняться. В пустую квартиру идти не хотелось. Что там делать? Может, в кино податься? Но сеанс только что начался, а к следующему почти два часа. А может, домой съездить? Завтра выходной день. А дома хорошо: выспавшись всласть на ароматным сене, мать вкусных лепешек напечет. Толик окончательно решил поехать в деревню и зашагал на автобусную станцию. Дома его, как всегда, с веселым лаем встретил Рудик. Скулил, вертелся вокруг, прыгал ему на грудь, стараясь лизнуть лицо, словно знал, какой сегодня великий день в его друга. Мать упорядочивало в хлеву. Толик прильнул к калитке и задумался. Ему вдруг стало не по себе от той мысли, что он, будто гость, приезжает в свою деревню, в родной дом. I зачем было ехать в тот город? Разве в колхозе не было работы? Жил бы сейчас в родительском доме. I мать легче было бы. А то растила, растила детей, а пришел время - и поговорить не с кем. Наконец мать вышла из сарая, поставила возле колодца ведро и начала мыть руки. Увидев сына, улыбнулась, пригласила в дом. Там вкусно пахло свежим хлебом, яблоками и еще чем родным, давным-давно знакомым. Толик потопал минуту у стола, обвел глазами комнату, словно искал изменений, потом разделся. Мать сказала: - Редко приезжаешь, сынок. Если бы ты сегодня не приехал, я обиделась бы.
Аднойчы, пасля ўрокаў мы ўсім класам сабраліся паехаць у басейн. Прыйшлі ўсе. Роўна ў тры гадзіны дня мы выехалі са школы. У басейн нас адразу не пусцілі, нам трэба было пераапрануцца. Мы пераапрануліся і інструктар павёў нас у басейн. Мы ішлі па доўгім калідоры да басейна. Па дарозе мы ўбачылі спартзалу. Там займаліся каратэ. Мы прыйшлі ў басейн. Нам сказалі спускатся па чарзе. Кожнаму хацелася увайсці першым, але гэта ўдалося толькі мне. Як толькі я ўвайшоў у ваду, у мой бок паляцела куча пытанняў: - як вада: -пытали дзяучынки- ня глыбока ці- спрабавалі перакрычаць адзін аднаго хлопчыкі. А я адказваў - ВАДА проста дзівосна! Усім спадабалася як мы хадзілі ў басейн.
