Ветер вятрыска два синонима
Адчынi дзверы ,хутка прыйдзе матуля.Спявай грамчэй,а то зусiм цябе не чуваць.Сядай побач са мною,будзе цяплей.Кажы прауду цяпер,потым будзе поздна.Чакай,прыйдзе i твая чарга .
«Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...» - это санет, но может всёравно пойдёт)
<span>Верай у гістарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху і лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе аўтар паказаў сябе выдатным майстрам санета. </span>
<span>Паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiкаў Егiпта. Праляжаўшы там некалькi тысячагоддзяў, яны не загiнулi. Жыццёвая сіла іх нібы драмала на працягу многіх стагоддзяў. Трапіўшы ў вільготную глебу, зярняткі далі багатую рунь. Верш уяўляе сабой разгорнутае параўнанне. Магiла – сiмвал смерцi, жменя насення – увасабленне вечнасцi жыцця. Яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. Паэт параўноўвае зерне з беларускім народам, які прыгнечаны, спіць, але і пад прыгнётам захаваў сваю жыццястойкасць. Паэт верыць, што духоўныя сілы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на сваім шляху ўсе перашкоды. Аўтар сцвярджае ідэю вечнасці, неўміручасці жыцця: </span>
<span>Зварушаны, нарэшце, дух народны, </span>
<span>Я верую, бясплодна не засне, </span>
<span>А ўперад рынецца, маўляў крыніца, </span>
<span>Каторая магутна, гучна мкне, </span>
<span>Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца. </span>
<span>Верш прасякнуты верай ў сiлы народа, у яго будучыню. Прыгнечаны на працягу многiх вякоў, беларускі народ выжыў, захаваў сваю сiлу. Пад прыгнётам ён захаваў сваю жыццеустойлiвасць. Аўтар параўноўвае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларускі народ з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху. </span>
<span>Кампазіцыя санета «Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...», выкарыстаныя ў ім параўнанні народа з жыватворнай крыніцай, асацыятыўныя сувязі паміж падзеяй, што моцна ўразіла, і загадкавасцю свайго народа, — усё спрыяе выяўленню філасофскай думкі, што духоўнае адраджэнне народа — гэта толькі пытанне часу.
</span>
1) гэтай белакрылым птушцы ў заапарку не сядзіцца. каб людзі ўсміхаліся, да іх ляціць са свёртком. (Бусел)
2) буры звер зваліў асіну, адцягнуў яе ў плаціну. будзе жыць ён у трывалай хатцы, раз з плацінай усё ў парадку. (Бобёр).
3) сядзіць на галінцы, а не птушка. ёсць рыжы хвост, а не лісіца. (Бялку)
4) вочы заплюшчу я і спяваю песеньку табе сваю. але калі я на паляванні ня лянівы я ў працы. (Кот)
5) у вадзе яна жыве. няма дзюбы, а дзяўбе. (Рыба)
6) ён у лесе без сумкі ходзіць, яблыкі грыбы знаходзіць. (Ёж)
