Пятрусь Броўка ў сваім творы хоча паказаць чытачу, якія на яго думку словы маюць для аўтара вялікае значэньне:
"Як многа гавораць мне назв такія -
Мінск,
Пінск,
Брэст. "
Таксама аўтар у сваім творы закранае тэму продкаў:
"Што продкі любілі Спакойной праця -
Шклоў,
Клецк,
Мір. "
Аўтар хоча праз свой твор дамагчыся таго, каб чытач пачаў ставіцца да сваёй роднай мовы з павагай, таму што гэтую мову стварали нашы продкі:
"Дзяды І бацькі нашу мову стваралі,
Каб званка звінела, была, як агонь. ".
Мы павінны шанаваць і любіць, шанаваць сваю родную мову, таму што гэта мова можа знікнуць і тады сэнс падставы гэтай мовы нашыми бацькамi не будзе мець сэнсу.
<span>На наступны дзень Тэкля прачнулася вельмі рана і ў добрым настроі. Прачнуўшыся яна ўстала, зрабіла ўсё свае хатнія справы . І пайшла на вуліцу чакаць якой-небудзь весткі аб сваім самым любімым сыночка . На лаўцы яна прасядзела ўвесь дзень, а пакуль сядзела ўспамінала розныя моманты яе з сынам жыцці пакуль ён не прапаў . Але вось пацямнела . Тэкля страціўшы надзею на тое, што яе сын найдёться, пайшла спаць. Яна доўга не магла заснуць , ёй нешта перашкаджала . Але вось у дзверы пастукаліся, яна адкрыла дзверы. Перад ёй стаяў паштальён . ён трымаў у руках ліст . Паштальён з усмешкай аддаў ёй ліст і сказаў : "Гэта табе ад сына". Тэкля са слязамі на вачах раскрыла ліст . У ім, яе сын пісаў што зусім хутка ён будзе дома . Дні ішлі адзін за адным. Тэкля не магла знайсці сабе месца, але ў адзін дзень яна назаўжды страціла думка пра тое, што яе сын вернёться .. На наступны дзень, яна як звычайна ранняй раніцай пайшла на агарод . Прыбраць там , і за яе спіной пачулася ціхае: " Мама! " Тэкля павярнулася і ўбачыла свайго сына. Яны прайшлі ў дом, там яна яго накарміла, напаіла , і потым яны яшчэ доўга сядзелі і любаваліся адзін адным.</span>
Драма.2 строчка трагiчная .дынамiчная. 3 строчка Iнтрыгуе. захоплiвае. хвалюе. 4 строчка лiтаратурны твор. 5 строчка жанр Эра. 2строчка Гера iчны.песенны.3 строчка апавядае.збiрае.аб'ядноувае.4 строчка сукупнасць творау 5 строчка эпохи iчная паэма Л I рука 2строчка любоуная. сяброуская 3 строчка хвалюе . захапляе пережывае 4 строчка раскрывает дугу. 5 строчка якi спявае падает лiру
У дома жили были дед да баба и была у них курочка ряба , вот курочка снесла один раз золотое яичко дед бил бил не разбил Баба била била не разбила мышка побежала хвостиком вильнула яичко упало и разбилось , заплакали тогда дед да баба , а курочка им и говорит:" не плачет мои милые снесу я вам не золотое яичко а простое!" КОНЕЦ
Осень. На улице постоянно идут дожди, которые вгоняют меня в депрессию. Я все чаще грущу, потому что прошло лето. Я больше не могу выйти на улицу в шортах и поиграть в волейбол, погонять мяч. В школе дни проходят однообразно. Неужели эта осень никогда не закончится? Мне кажется, что она длится вечность. Скука!
