Яна была нежывая. Больше там ничего не было про нее
Васіль Быкаў "<span>Ваўчыная яма"
</span><span>
з працяжнікам:
Цяпер яму дапякаў клопат іншага кшталту — салдат хацеў есці.
</span>Яшчэ ён імкнуўся згледзець у голлі птушынае гняздзечка — дробныя лесавыя птушкі павінны ўжо пачаць несціся.
<span>Салдат сам дзівіўся ў душы — не такі ўжо ён і рыбак.
</span><span>Салдат пабрыў следам — усё ж ён адчуваў нейкае сваё права на тых падлешчыкаў.
</span><span>Да бамжа ён з першага дня прыглядаўся з асаблівай увагай — усё ж не так часта выпадала яму сустракаць бамжоў.
</span>
з кропкай з коскай:
Не ўстаючы ад цяпельца, яны з'елі ўсе рыбіны; рыбак дбайна загарнуў вугалькі, пакідаў у іх недагаркі.
<span>Наўкола панавала цемра; чорнай рачной затокі адсюль было ўжо і не згледзець.
</span><span>Часта лазіць туды ў багну бамж асцерагаўся; зноў жа там сталі трапляць дзіўнаватыя жабы, мусіць, жабы-мутанты, ці што?
</span><span>Салдат таропка крочыў да хутара па бульбяным палетку са свежа акучанымі барознамі; дзе-нідзе ўжо зацвіталі бела-сінія кветачкі.
</span><span>Замутнёная імі вада не давала ў сабе шмат згледзець, муць няхутка зганяла ленаватым цячэньнем; цячэнне магло сагнаць і кручок з канцом жылкі.</span>
1) Бярозка — бяроза;
2) ціха — цішыня;
3) бягу — бег.
Надышоў красавік. Уся прырода ажыла, пацягнулася да святла.
Непаўторнай духмянасцю пупышак і першых вясновых кветак напоўнілася
паветра.
З прыходам красавіка перамянілі сваё жыццё лясныя жыхары. Прачнуўся
і вылез з бярлогі мядзведзь, ажылі краты і землярыйкі. З далёкіх цёплых
краёў вярнуліся дзівосныя лясныя птушкі.
Красавік — гэта час першых веснавых грыбоў. На ўзлесках, лясных
высечках і выжарынах, сярод леташняй травы, каля вялікіх гнілых пнёў
з'явіліся карычневыя галоўкі смарчкоў і страчкоў.
Прыкметныя змены адбыліся і ў падводным царстве. Рыбы выйшлі з
глыбокіх частак вадаёмаў, дзе правялі ўсю зіму, і пачалі актыўнае
харчаванне.
А красавіцкае сонца грэе з кожным днём усё цяплей. Зазелянелі
першай лістотай чаромхі, парэчкі. Зацвілі нешматлікія веснавыя кветкі,
над якімі з раніцы да вечара шчыруюць працавітыя пчолы. Па зямлі
ўпэўнена крочыць вясна, і ўсё жывое радуецца яе прыходу.
За лесам расцiлалася цэлае поле збажыны.