Держи! Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К. Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету».
Серж — нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.
Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам.
Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Серж не паважаў сваіх бацькоў, даваў загады бацьку, мог крыкнуць на маці. Ён ніколі не сумняваўся, што бацька або маці выканаюць усе яго жаданні. Серж нават не прасіў у бацькоў машыну, грошы, а патрабаваў. 3 кожным разам хлопчык станавіўся ўсё больш нахабным. Аўтару не падабаецца яго герой. Гэта бачна па апісаннях учынкаў, размовы Сержа з іншымі людзьмі. Вось як К. Чорны апісвае патрабаванні Сержа: «закрычаў... прарэзлівым, пісклівым і распешчаным голасам», «яўкнуў», «запішчаў другі раз».
Серж меў усё, што можна купіць за грошы, але не меў самага галоўнага — бацькоўскай увагі. Бацька Сержа быў вельмі заняты чалавек. Яму не было калі заняцца выхаваннем сына. Ён патураў усім Сержавым капрызам, каб хутчэй адчапіцца ад яго. А Серж прывык да таго, што яго жаданні задавальняліся, і рашыў, што яму ўсё можна і што ён лепшы і разумнейшы за ўсіх.
<span> Я думаю, што Серж Мілеўскі зменіцца. I ён, і яго бацька зразумелі свае памылкі. Бацька Сержа цвёрда ўпэўнены, што іх можна выправіць.</span>
1. Вдова и её сын Кола.
2. Безграничная любовь к морю.
3. Смерти.
4. Кола уплывает в море.
5. Злые речи и превращение в рыбу.
6. Смерть матери.
7. Желание короля увидеть Колу.
8. Просьба короля о заплыве на дно моря. Удивительный мир.
9. Попытка спуститься на дно.
10. Уплывая за короной.
11. Город, превратившийся в груду развалин.
Только что прочитала эту сказку, и у меня возник вопрос: что за бред я только что увидел? Ну да ладно.
Жизнь Троекурова после замужества дочери, я думаю, будет без счастливых проблесков. Хоть он и жестокий был человек, но его несправедливые поступки будут мучить до конца жизни. Он лишился не только дочери, которую выдал замуж за старого порочного князя Верейского, но и стал причиной смерти своего друга Андрея Гавриловича, а также погубил и его сына Владимира Дубровского, лишив поместья, а значит, и средств к существованию. Можно предположить, что Троекуров долго не проживет, так как его грехи ускорят его кончину.
Они с Настей (это его сестра) поссорилиь и разошлись по разным тропинкам. Настя пошла по утоптанной, где люди ходили и собирали ягоду, и Митраша по еле видной - значит там больше ягоды, думал он. Сначала он шел правильно, следил по компасу за направлением, внимательно смотрел под ноги (болото ведь!) , помнил науку отца, а потом, чтобы сократить путь, он сошел с тропы (зеленая трава, цветочки) и тут же провалился.