Услед за жніўнем прыходзіць,
З лістападам карагоды
І багаты ён ураджаем,
Мы яго, вядома, ведаем!
- верасень -
***
Каралева наша, Восень,
У цябе мы дружна спытаем:
Дзецям свой сакрэт открой,
Хто слуга табе другі?
- кастрычнік -
***
Поле чорна-белым стала:
Падае то дождж, то снег.
А яшчэ пахаладала -
Лёдам скавала вады рэк.
Мерзнеце ў полі рунь жыта.
Што за месяц, падкажы?
- лістапад -
Дзейник- подлежащие, выказник-сказуемое
Вот если поймёшь, там перемешать, но это всё, что я нашла
На маю думку сапраўдная прыгажосць чалавека крыецца ў яго душы. Бо па выгляду чалавек можа быць і прыгожы, але як пачнеш з ім гаварыць раскрываецца чалавечая душа. Сапраўдная прыгажосць чалавека пазнаецца і ў няшчасці, добры чалавек ніколі не адвернецца ад таго, у каго гора!
Вось і наступіла зіма - гэтая белая казка. Усе навокал занесена белым снегам, які днём блішчыць на сонцы так, што слепіць вочы. Раніцай шкада таптаць некранутае покрыва, намеценае ноччу. Галінкі дрэў гнуцца пад цяжарам беласнежнай коўдры. Усё навокал чыстае і прыгожае.
Ад марозу снег пад нагамі ціхенька паскрыпвае. Гэта ламаюцца праменьчыкі сняжынак самай непаўторнай формы. Нават шкада становіцца ісці па іх.
Ад голаду і холаду туляцца да чалавечага жытла птушкі: вераб'і, сінічкі, гілі. Ніколі больш не ўбачыш іх так блізка ад чалавека.
Ужо зусім хутка Новы год. Я люблю гэтае свята. Гэта нагода сабрацца ўсёй сям'ёй, пабачыцца з роднымі і блізкімі людзьмі. У навагоднюю ноч усё становіцца асаблівым, казачным. Елка пераліваецца агнямі і зіхаціць гірляндамі. Стол ломіцца пад святочнымі стравамі. У неба ўзлятаюць рознакаляровыя феерверкі. Людзі дораць адзін аднаму падарункі і радасць. Наўкол усмешкі, весялосць і каханне. Адным словам, казка, па-іншаму і не скажаш.
Зіма - мая любімая пара года, а Новы год - маё любімае свята. Хутчэй бы ён ужо наступіў!
