Время - это самое прекрасный подарок в мире, нуу конечно же есть и круче подарки... Все должны знать время!
Есть РОССИЙСКОЕ, КАЗАХСТАНСКОЕ И Т.Д.
Например в Казахстане сейчас 10:59, а России время я не знаю ( МОЖЕШЬ ПРО РОССИЮ НАПИСАТЬ)
Бывают часы которые показывают нам время, еще есть ВРЕМЯ ГОДА! Это осень, зима, весна, и лето! Сейчас в Казахстане например осень. Вот все что смогла
Ставить.Например:Үлгі тутатын-ставить в пример
<span>Ұстаз болу – сезімнің ақындығы, </span>
<span>Ұстаз болу – мінездің күн шуағы, </span>
<span>Азбайтұғын адамның алтындығы </span>
<span>* * * * * </span>
<span>Учитель – отвага сердца </span>
<span>Учитель – лиризм души </span>
<span>Учитель – теплый луч </span>
<span>Учитель – золотой клад людей. </span>
<span>____________________________________________________________ </span>
<span>Нұр кұйды ма сәби-гүл – әлди елі, </span>
<span>Жүрегіңде қасиет бар киелі... </span>
<span>Шәкірттерге ұстаздар дәріс берсе, </span>
<span>Сіз ұстазға үйреттің тәрбиені. </span>
<span>Ұзақ жылдар мектептің басшысы боп, </span>
<span>Тәрбиені үйреттің басқышы көп... </span>
<span>Өнегелі еліне еңбек еттің, </span>
<span>Сәлем берер соңдықтан дос кісі көп. </span>
<span>Азаматқа жүретін балап елім, </span>
<span>Соңдай жұртқа қадірлі адам едің! </span>
<span>Ұл-қыздарын қондырған ұясына, </span>
<span>Мен де Сізді бір тауға санап едім. </span>
<span>* * * * * </span>
<span>В вашем сердце есть доброта. Если учителя обучают деток, вы в свою очередь воспитываете учителей. Уже столько лет вы являетесь руководителем школы. Вы сделали немало хороших дел, поэтому у вас много доброжелателей и друзей. Вы всеми уважаемый человек. И в семье вы женили своих детей, я считаю вас великим человеком! </span>
<span>_____________________________________________________________________ </span>
<span>Алтын ұя мектептің тұлпарлары, дүлдүлі – </span>
<span>Жұлдыздары жүректің жетілдіндер бұл күні! </span>
<span>Бірің – хакім, ал бірің болыңыздар ғұлама, </span>
<span>Мың дауыспен сайраған о, өмірдің бұлбұлы! </span>
<span>Ата-дәстүр бойынша сатпайды ұлан сүйегін, </span>
<span>Күй төгесің шанақтан – жақсы болды тиегің! </span>
<span>Құтты болсын тойларың шәкірттерім, көгершін, </span>
<span>Барлығынды кеудеме басып, қысып сүйемін. </span>
<span>Сендерсіндер тірліктің желкілдеген құрағы, </span>
<span>Ұстаздарың арманын өздеріңе ұлады! </span>
<span>Тойға ұлассын тойларың – ту қадандар биікке, </span>
<span>Жақсы туған жігітке жат жұрт келіп тұрады. </span>
<span>Оралындар отыздың ортасына толғанда, </span>
<span>Шүкіршілік етеміз жетсеңдер шың-арманға. </span>
<span>Ел-жұртың бар тілектес, жьнылма өмір-егесте, </span>
<span>Ал соңдарың айналсын қарақұрым орманға! </span>
<span>* * * * * </span>
<span>Сегодня вы повзрослели, юные скакуны и звезды золотого гнезда! Кто-то из вас станет акимом, а кто-то ученым! Вы можете достигнуть много и у вас крепкий фундамент! Я поздравляю вас с вашим праздником, голуби мои! Каждого из вас я хочу обнять и прижать к своей груди. На каждого из вас мы возлагаем большие надежды. Пусть в вашей жизни всегда будут праздники, желаем достигнуть высоких вершин. А когда вам исполнится чуть больше тридцати, возвращайтесь к нам, мы все порадуемся за ваши успехи. Мы все желаем вам успехов в вашей новой жизни!</span>
Адам атызға бір топ гүл әкеліп отырғызды. Құнарлы жерге
отырғызылған ол күннен-күнге тамыр жайып, гүлдеп өсе берді. Гүл бәрін де
сүйетін: мөп-мөлдір суды да, тап-таза ауаны да, күннің нұрын да.
Айналаға еркелей, құмарлана қараудан әсте жалықпаушы еді. Ол осынау
тірлік иесі болғанына, өзін отырғызған адамға да риза еді. Бір күні:
-
Әй, сен, көп асқақтама! Мен тірі тұрсам, әлі өмірге келгенің өкінетін
боласың, – деген шіңкілдек дауысқа жалт қараса, дәл төменде түрі
ұсқынсыз шөп басын қылтитып тұр екен. Гүлдің көңілі ортайып, бір түрлі
жабырқап қалды. Ештеңе дей алған жоқ. Көздері жасаурап кетті.
Бірте-бірте солып, сарғайып бара жатты. Амалсыз жанындағы өзінен біршама
үлкендігі бар гүлге басын сүйеді.
- Жабырқама! Сабыр ет! – деп жұбатты ол.
-
Адамдар оны «арам шөп» деп атайды. Өз құлқынынан басқаны ойламайтын
жауыз шөп. Әлі-ақ құтыламыз. «Жақсы сөз – жарым ырыс» деген ғой. Гүлдің
көңілі біраз көтеріліп қалды.Әлгі гүлдің айтқаны рас боп шықты. Ертесіне
адам келді де, арам шөпті жұлып тастады. Гүл қайтадан құлпырып өсе
бастады. Алайда көп нәрсені ұққандай болды. Өмірде жақсылар да, жамандар
да бар екен.