1. С работы мне не далёка исци да хаты.
2. Зпачатку я зрабиу вуроки
<span>Гэта было там, дзе я нарадзіўся. Вёска наша стаяла паміж двух гасцінцаў. Гэтыя гасцінцы праходзілі па ўзгорках. Месца было глухое. На захадзе цякла рэчка. З поўдня падступаў лес. На поўначы было балота.</span>
Трыста дваццаць адзин вучань.
Р. Трыста дваццаць аднаго вучня
Д.тромстам дваццаци адним вучням.
В.трыста дваццаць адних вучняу
Т.тромстами двацаци адними вучнями
М.аб тромсам дваццаци задним вучню.
Асабліва прыгожы і сумны беларуская лес у раннія восеньскія дні. На залатым фоне жоўтай лістоты вылучаюцца яркія плямы размаляваных клёнаў, асін. Павольна кружачыся ў паветры, падаюць з бяроз пажоўклыя лёгкія лісце. Ад дрэва да дрэва працягнуты тонкія серабрыстыя ніткі ліпкай павуціння. Ціха ў восеньскім лесе. Шамаціць пад нагамі апалае сухая лістота. Сее – дзе чырванее капялюшык позняга подосиновика. Тонка просвистит рабчык, прокличут высока ў небе лятуць вушаком жураўлі. Што – то сумнае, развітальнае чуецца і бачыцца ў восеньскім лесе. Чысты і празрысты восенню паветра, празрыстая вада ў лясных ручаях. Бачны кожны каменьчык на дне. Яшчэ цвітуць познія восеньскія кветкі. Рыхтуюцца да адлёту пявучыя птушкі. Не – не – затрашчыць ў лесе дрозд, застучит на сухім дрэве працаўнік дзяцел. Яшчэ зялёны, губляючы саспелыя жалуды, стаіць на краі лесу стары магутны дуб. Але ўжо агаліліся вяршыні бяроз. На цёмным фоне суцэльнага яловага лесу выразна бачныя яркія фарбы клёнаў і асін. Ужо абляцелі, плаваюць на вадзе лёгкія пажоўклыя лісце іў. Добра ў восеньскім квяцістым лесе, доўга не хочацца сыходзіць з яго, развітвацца з залатымі восеньскімі днямі
Мой любимый герой с рассказа Ивана Навуменка это Апалинарий Феакцистович --- Цыркуль.
Он был учителем черчения. В молодости Апалинарий Феакцистович преподавал в гимназии латынь. Латыньский был мертвым но очень красивым языком. Свой предмет он хорошо знал. Апалинарий Феакцистович был мягким человеком, и ученики этим пользовались. Он очень любил свою страну и приручал к этой любви и своих учеников.
Высокий, тонкий, в черном, еще царского времени, сюртуке. В такой одежде его можно было назвать черствым и твердым. Он был немного старомодный , немного напыщенный , но только не сухим.
ОН так сильно любил свою родину что умер за неё!
Ну я думаю ты сам(а) переведешь)))
