Першыню мы знаёмімся з Лаўруком праз успаміны яго маці Тэклі. Яна ўспамінае, якім быў яе сын разумным і прывабным, што нават спадабаўся бяздзетнаму пану Шчубальскаму і той забраў Лаўрука вучыцца ў горад.
Мы даведаліся, што Лаўрук рэдка прыязджаў да сваіх бацькоў. Аднойчы ён прыехаў на Каляды, але прыехаў не ў хату сваіх бацькоў, а да пана Шчубальскага. У той час быў яшчэ жывы бацька Лаўрука Цыпрук. Тэкля і Цыпрук, даведаўшыся, што іх сын прыехаў, кінуліся ў двор да пана: “… доўгі адстайвалі ў кухні, пакуль сын з’явіўся к ім. Шчасцю іх канца не было, калі ўгледзелі яго ў чорных суконных вопратках з бліскучымі гузікамі – якраз асэсар! Праўда, калі маці кінулася яго абдымаць і цалаваць, дык ён засаромеўся крыху і адсунуўся ўбок”. Гэты выпадак ужо настройвае нас на тое, што яшчэ тады, у падлеткавым узросце Лаўрук пачаў цурацца сваіх бацькоў. Пра гэта сведчаць і словы яго бацькі Цыпрука: “Глядзі, як ён ужо смяецца знашай гутаркі ды з нас. Яго падмогу сарока хвастом змяце. Зусім змяніўся твой Лаўручок, як папаў пад панскую апеку”. Так і сталася. Калі старая нямоглая маці прыйшла да свайго сына на Каляды, Лаўрук, канечне, прызнаў яе, але не прыняў, абазваў “шалёнай жабрачкай” і выкінуў за дзверы, перадаўшы праз лёкая тры рублі. Лаўрук, выбіўшыся ў людзі, стаўшы багатым, не мог дазволіць сабе прызнацца перад слугамі, перад іншымі, што яго маці такая старая нямоглая жанчына, якая носіць парванае адзенне, падобная да жабрачкі. Ён падумаў, што і тут грошы вырашаюць усё, і спадзяваўся адкупіцца ад сваёй маці, якая гадавала яго, якая хацела яму толькі лепшага. Але сын не ацаніў яе памкненні, яе любоў, клопат, пяшчоту. Ён не прыняў яе ў такое вялікае свята – на Каляды, калі ўся сям’я збіраецца разам. Лаўрук вінаваты ў тым, што купіўся на грошы, на матэрыяльнае забеспячэнне, забыўшы пра тое, што маці дала яму жыццё, гадавала яго.
<span>Аўтар увёў гэты вобраз Лаўрука ў твор, каб паказаць чытачам, што дзеці не павінны адмаўляцца ад сваіх бацькоў, якія б бацькі не былі. Нашыя бацькі нас выгадавалі, даюць нам адукацыю, заўсёды дапамагаюць у бядзе, і ў радасці. І мы, дзеці, павінны </span>
Ответ:
Гарри Поттер, Рон Уизли, Гермиона Грейнжер, Альбус Персивальда Браян Дамблдор, Северус Снейп, Минерва Маггонагал, Квиринус Квирел, Драко Малфой, Рубиус Хагрид,Петунья Дурсль, Вернон Дурсль, Дадли Дурсль.
Сочинение на тему
"Моя любимая собака"
Мою любимою собаку зовут Шарик. Это очень простое и популярное имя, но я выбрала его потому что, моя собака дествительно похожа на шарик. Округлая и пушистая. Моя собака породы шпиц. Конечно, за ней надо очень хорошо ухаживать, вычесывать и мыть. Ведь иначе дом будет полностью заполнен шерстью. Я хочу расказать историю про него.
Однажды когда мой песик еще был щенком, у него еще не были открыты глазки, он сам пошел узнавать мир. Я это рассказала потому что, он был совсем маленький, крошечный и он сам пошел хотя никогда не вставал. Я очень люблю щенков особенно породу шпиц и конечно, мою любимую собаку Шарик!
Сочинение. На картине С.Кириллова изображён храбрый воин Дмитрий Донской. На картине он в кольчуге и в шлеме, в левой руке он держит шит, а в левой ...(я не знаю что это). Он находится на поле. Погода не благоприятная