<em>Сонечнае пауднёвае акно асвятляла пафарбаваную падлогу, шафу ля дзвярэй, снежна-белыя пасцелi з вышываннем на падушках, фотакарткi на сценах.
</em><em>Сонечнае, пауднёвае, </em><em>пафарбаваную, </em><em>снежна-белыя - азначэнні
</em><em>акно - дзейнік
</em><em>асвятляла - выказнік
</em><em>падлогу, </em><em>пасцелi з вышываннем, </em><em>фотакарткi - дапаўненні
</em><em>ля дзвярэй, </em><em>на падушках, </em><em>на сценах. - акалічнасці</em><em>
</em>
Кніга - Н.с.
герою - Д.с.
вайны - Р.с.
Аўтар - Н.с.
кнізе - Д.с.
дзядулі - Р.с.
ўнук - Н.с.
брату - Д.с.
плота - Р.с.
сабака - Н.с.
Пецю - Д.с.
Настаўніца - Н.с.
Надзейцы - Д.с.
Грышу - Д.с.
Вову - Д.с.
Наталлі - Д.с.
<span>Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд
прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што
яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі
. На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават
калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі
за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здз</span>івіла , колькі прымусіла задумацца ...
Прывітанне, давай пазнаёмімся.
- Прывітанне, мяне завуць Каця Мне 16 гадоў. А Вам?
- можаце называць мяне на «ты». Мяне клічуць Лена і мне 15 гадоў.
- Вельмі прыемна! Я з Мінска А адкуль ты?
- Я таксама з МІНСКА Чым ты займаешся? Ты студэнт?
- Не, я пакуль хаджу ў школу. А ты?
- Я таксама. Ты любіш сваю школу?
- Само сабой! Мой любімы прадмет - беларуская
- Я таксама люблю беларускі! У нас шмат агульнага!
- Можаш даць мне свой тэлефон?
- Чаму б і не
Пачатак дзеяння, развіццё дзеяння або кульмінацыя і заканчэнне дзеяння
