У адной гадзіне шэсдесят хвілін тры тысячы шэсцьсот секунд.
У дванаццаці гадзін - сорак тры тысячы дзвесце секунд, а ў сутках- восемдзесят шэсць чатырыста секунд.
У астранамічным годзе трыццаць адін мільён пяцьсот пядзесят восем тысяч сто пяцьдзесят секунд (дзвесце дваццаць пяць тысяч дзевяцьсот шэсдесят дзевяць хвілін, восем тысяч семсот шэсдесят шэсць гадзін),
адзін мільён секунд роўны адзінаццаці суткам трынаццаці гадзінам сорак пяць хвілін сто секунд.
Война – страшное и пугающее слово. Это тяжелейшее испытание для всего народа. Самыми беззащитными и ранимыми оказываются в это время дети. Их детство безвозвратно уходит, ему на смену приходят боль, страдания, потери родных и близких, лишения. Хрупкие детские души война сжимает стальными тисками, раня и калеча их.
Дети, пережившие войну, никогда уже её не забудут. По ночам они по-прежнему слышат грохочущие разрывы бомб, испуганные крики, пулеметные очереди.
Все, к чему они стремились, что снилось им в счастливых снах, они оставили нам… Мы тоже мечтаем о хорошем будущем, о больших и малых победах, но твердо верим, что эти победы должны быть только мирными. Пусть больше никогда на Земле не будет войн.
1.
Вось і наступіла выдатная восеньская пора.Пора, калі дзеці ідуць у школу, калі лісце кружацца ў сказасном карагодзе пара, калі сонца яшчэ сагравае нас сваім цяплом.<span>Вядома самае галоўнае ў восені-гэта яе краски.Все магчымыя цёплыя адценні зліваюцца ў гэтым выдатным пейзажы. Ты нібы трапляеш у казку. Але на жаль многія не любяць осень.Из-за погоды.Но хто сказаў, што надвор'е бывае дрэнны? Камусьці і праліўны дожджык па душы! Я лічу, што гэты час года павінен любіць кожны з нас!
2.
У восеньскае надвор'е так прыемна прайсціся па жаўтлявую лесе. Пад бярозамі хаваюцца грыбы, хаваючы ў жоўтыя лісце, на дрэвах рознымі ўборамі пераліваюцца кроны. Яшчэ зусім нядаўна спявалі птушкі і лёталі мухі. а цяпер цішыня і спакой, толькі чуеш, як шамаціць пад нагамі. У такі час менавіта ў лесе можна схавацца ад усіх гарадскіх клопатаў і пагрузіцца ў прыроду. А прырода падорыць табе поўнае адчуванне восені, якая прыйшла ў тваё жыццё.
</span>
Щука-ем,шу-ка-ем,шу-ка-ем
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.