Яго завуць Максім. Яму шаснаццаць гадоў. Акрамя школы займаецца каратэ. Ён мой сябар, таму што ён адкрыты, шчыры і душэўны чалавек. Яго маці можа ганарыцца, што вырасцілі такога хлапчука. Ходзіць смешна, быццам вось-вось упадзе. У яго прыгожыя шэрыя вочы з сінім адценнем. Валасы кучаравыя і вельмі смешна ляжаць раніцай. Рост яго сярэдні: каля ста сямідзесяці пяці сантыметраў. На яго шчаках, якія ніколі не ружавеюць, ёсць ямачкі. Нос звычайны, вусны тонкія. Максім заўсёды можа дапамагчы. Ён выхаваны і дысцыплінаваны чалавек. Я рада, сто знайшла такога чалавека ў свеце.
Такого плана
Зелёный
1.Колер
2.Светлы, вольны
Мілейшы, больш мілы, менш мілы, наймілейшы, найбольш мілы, найменш мілы.
Радзіма... Як шмат для мяне ў гэтым слове. Для мяне радзіма — гэта Мінск, людзі, рэкі, лясы Беларусі. Яе ціхае абаянне праяўляецца паступова — у мяккіх пераліўках ранішняга неба над размытай лініяй гарызонту, у зеляніне прывольных палёў, у падбадзёрлівым водары сасновага бору, у сумным крыку жураўлёў. <span>Асноўная адметная асаблівасць беларускага народа — здольнасць з разуменнем ставіцца да чужых меркаванняў. Я люблю сваю краіну за яе цудоўную прыроду, культуру, мяккасць фарбаў. Я жыву ў Беларус</span>і і ганаруся гэтым!
Спакусіўшыся <span>сонцам i цеплынёю, другi раз зацвiлi бруснiцы, сунiцы, крушына.</span>
