1) Цяпер на ўсю моц гудзе завод у тым месцы, <span>дзе калісьці было балота.
2) </span>Я буду паступаць у інстытут, <span>куды мы хадзілі на экскурсію.
3) </span>Начамі бушуюць моцныя навальніцы, <span>якія бываюць толькі летам.
4) </span>Мне падабаецца сукенка, <span>што мне падарылі на дзень нараджэння.
5) </span>Вось і саспела жыта, <span>якое было пасеяна на рауніне.</span>
У вершы "Беларуская песня" аўтар паказвае нам сваю любоў да свайго роднага краю.
У вершы, мы бачым, як аўтар апісвае прыроду роднага краю:
"Нават мёртвым я згадаю высокія зоркі,
Над ракою барвовай і цёмнай палёт скураная,
Белы ветразь на сініх азёрах, шырокіх і гордых,
І боры-акіяны, і неба - цвіценне льнов. ».
Аўтар параўноўвае свой родны край з квітнеючай грушай: "Ты - наш край. Ты - квітнеючая груша над дзедаўскім домам," і хоча нам даць зразумець, што на самой справе, наш край - гэта квітнеючы край. Ён расквітае і паказвае сваю вытанчаную прыгажосць, але толькі толькі ад чалавека залежыць, ці пабачыць гэты чалавек, такую прыгажосць! Калі б чалавек пачаў прыглядацца ў свой край, то ён бы пачаў заўважаць усю яго прыгажосць і вытанчанасць.
Уладзімір Караткевіч прымушае нас задумацца аб тым, каб мы па-іншаму пачалі ставіцца да свайго роднага краю, пачалі яго любіць і пачалі яго абараняць да апошняга ўздыху.
Аб|уд|жэн|ня вот так вот по-моему
