Жураўлі заўсёды служылі людзям сімвалам тугі па роднаму дому. Рэдкі чалавек, знаходзячыся ўдалечыні ад родных месцаў і пачуўшы тужлівае курлыканье жураўлёў, не марыў вярнуцца да цяпла роднага агменю. Жураўлі - прыгожыя птушкі. Цела ў іх даволі доўгае, шыя таксама доўгая і тонкая, а галава невялікая. Ногі доўгія і вельмі моцныя, крылы вялікія, доўгія і серпападобна-выгнутыя, а дзюба даволі моцны, прамой і некалькі сціснуты з бакоў.
возможно есть ошибки, но я старалась.
Я тоже так думаю))))))))))))))
З малых,за двума, засцярога,адкликаюцца,не ад красных,на добрае,навучышся,заедзеш,за золата.
6 дзе сёння стаяць муры Магілёва, калісьці "драмала пушча ў сотні гоняў". У ёй жыў Машэка, "разбойнік страшны на ўвесь мір".
Даўней было шмат асілкаў. Машэка "дзіцём нясці ўжо мог калоду, якой трох сталых - не маглі". Аднак па натуры ён быў ціхі і лагодны. Змяніўся хлопец, "да крыві людской стаў ласы, сваё пакінуўшы сяло", праз дзяўчыну.
Машэка і Наталька былі аднагодкі. Сябравалі ў дзяцінстве, а "пасля і самі не спазналі", як прыйшло каханне. "Наталька ў вёсцы між сваімі найпрыгажэйшаю была". Не адзін хлопец ціха ўздыхаў па ёй, зайздросцячы Машэку.
Хлопцу выпала чарга гнаць плыты на Украіну. Вярнуўшыся ў вёску, ён даведаўся, што Наталька жыве ў доме багатага баярына, што дзяўчына "зраклася мілага свайго".
Не меў Машэка такой сілы, каб разваліць сцены замка, дзе быў вораг з яго каханай. 3 дня ў дзень хмурней ён станавіўся, расла ў ім помста.
Дачакаўшыся вясны, Машэка ўцёк у пушчу.
Спачатку дань жыццём плацілі
Яму адны багатыры,
Пасля знаходзілі ў магіле
Спачын і вёсак жыхары
