Наша мова — цудоўная, спеўная Табе складаю шчыра свой санет,
Прапрадзедаў маіх жывая мова, —
Майго народа першая аснова,
Душы яго шырокі, чысты свет!
Лось Еўдакія
У кожнага чалавека, народа ёсць свая родная мова. Мова, на якой было сказана першае ў жыцці слова. Для кожнага народа яго мова самая найпрыгажэйшая. Мая родная мова — беларуская. Матчына мова, спеўнае слова, родная мова — так ласкава і шаноўна называюць сапраўдныя беларусы сваю мову. Мова — неацэнны духоўны набытак нашага народа.
Беларускія пісьменнікі сказалі шмат шчырых слоў пра сваю родную мову, яе багацце і прыгажосць. Іх творы прасякнуты любоўю да мовы, заклапочанасцю за яе лёс. У вершах П.Броўкі «Калі ласка!», Н.Гілевіча «Слова», Я.Янішчыц «Мова» ўслаўляецца родная мова, іх радкі напоўнены патрыятычнымі пачуццямі. Паэты падкрэсліваюць значэнне роднай мовы ў жыцці чалавека. У сваім вершы «Страціў слова, страціў спадчыннае слова...» Ніл Гілевіч гаворыць:
Страціў слова, страціў спадчыннае слова —
Штосьці страціў у душы абавязкова!
Мне вельмі б хацелася, каб наша слова жыло шмат стагоддзяў, радавала сваей мілагучнасцю і прыгажосцю іншыя пакаленні.
1) Старыя і маладлыя гракі збіраюць на поле зерне.
2)Бабуля пасадзіла каля дому розныя кветкі.
3)Па дарогах пебеглі хуткія ручайкі.
4)Веснавое сонейка шле на зямлю яркія промні.
5) Дажджавыя кроплі упалі на сухую зямлю.
6) Па возеры плылі белыя лебедзі.
7)Цёплы вецер разагнаў цёмныя хмары.
Заходить,заморозить,замез,застыл,замялся,заходит,заворот,заговор,закрыть,заехать
Восень - Вясна.11111111111111
БЕЛОРУССКИМИ БУКВАМИ ТОЛЬКО ПИШИ
н[н] - зычны, цверды, звонки
а[а] - галосны, ненацискны
р[р] - зычны, цверды, звонки
э[э] - галосны, нацискны
ш[ш] - зычны, цверды, шыпячы
ц[ц"] - зычны, мякки, глухи
е[э] - галосны, ненацискны
