Белавежская пушча — адзін з
самых старажытных лясных масіваў Еўропы. Размешчаны ён на паўднёвым захадзе
Беларусі, уздоўж мяжы з Полынчай, на водападзеле басейнаў Заходняга Буга,
Нёмана, Прыпяці, за шэсцьдзясят кіламетраў ад Брэста. У межах Беларусі плошча
Белавежскай пушчы — амаль сто сорак пяць тысяч гектараў. Назву сваю пушча атрымала,
магчыма, ад абарончай вежы са сценамі белага колеру, пабудаванай у трынаццатым
стагоддзі. На працягу стагоддзяў пушча з’яўлялася месцам княжацкага і
каралеўскага палявання. 3 сярэдзіны сямнаццатага стагоддзя Белавежская пушча —
адзінае месца ў Еўропе, дзе вадзіліся зубры. Пасля Першай сусветнай вайны
зуброў у пушчы не засталося. 3 тысяча дзевяцьсот дваццаць дзявятага па тысяча
дзевяцьсот трыццаты год у Германіі і Швецыі было закуплена сем зуброў для
Белавежскай пушчы. У тысяча дзевяцьсот пяцьдзясят сёмым годзе —
запаведна-паляўнічай гаспадаркай. Цяпер у пушчы звыш ста васьмідзесяці зуброў.
<span>Калі апынешся ў белавежскім лесе,
здзіўляешся яго прыгажосці!</span>
Я люблю адзначаць ўсякія святы. Здаецца, быццам гэта нейкія незвычайныя дні, у якія абавязкова адбудзецца што-небудзь цікавае. Наогул, мой любімы свята - гэта Новы год, таму што яго адзначаюць усе людзі, усюды святочная атмасфера. А дзень нараджэння - індывідуальны свята, у якім удзельнічае толькі ён і яго блізкія.
Раней, калі я быў маленькім, арганізацыяй майго дня нараджэння займалася мама. Яна запрашала маіх хросных, бабуль і дзядуляў, братоў і сясцёр, рыхтавала святочны стол, прыдумвала розныя конкурсы і забавы. І абавязкова пякла вялікі торт з крэмам і шакаладам, у які устаўлялі рознакаляровыя свечкі.
Але ўжо пару гадоў я сам арганізоўваю свой дзень нараджэння. Цяпер мне цікавей адзначаць яго з сябрамі. Таму раніцай мяне віншуюць бацькі, а затым мы збіраемся з сябрамі ў маім пакоі і проста маем зносіны або гуляем у гульні. Мы з мамай больш не наготавливаем цэлую гару страў, а выбіраем што-небудзь арыгінальнае, што кушаешь не кожны дзень. Гэта ўзмацняе атмасферу унікальнасці гэтага дня.
Мне падабаецца адзначаць дзень нараджэння з сябрамі, таму што нам заўсёды весела разам. Мы хохочем амаль увесь час, а якія атрымліваюцца смешныя фатаграфіі, калі мы прыбірацца ў недарэчныя касцюмы!
Я люблю атрымліваць падарункі на дзень нараджэння. Прытым мне ўсё роўна, наколькі падарунак карысны і дарогай. Мне цікава, што людзі выбіраюць для мяне, гэта паказвае, якім яны мяне бачаць. На маім свяце заўсёды прысутнічаюць толькі дарагія мне людзі, таму для мяне не бывае дрэнных падарункаў. Бо гэта іх увага!
Я спадзяюся, што і праз шмат гадоў на кожны мой дзень нараджэння будуць збірацца блізкія людзі, і гэты дзень заўсёды будзе здавацца мне незвычайным і поўным прыемных сюрпрызаў.
Паветра свежае, чыстае, след свежы, новы.
Чалавек моцны, дужы, веды моцныя, грунтоўныя.
Задача лёгкая, простая, партфель лёгкі, няцяжкі.
Сабака злы, сярдзіты, зіма злая, халодная.
Дзяўчынка ідзе, крочыць, восень ідзе, наступае.
1) еньк 2) к 3) к 4) ст малы, рожок,хмары , агни
Ая Радзіма — Беларусь. Гэта краіна адна з самых прыгажэйшых у свеце. Беларусь размешчана ў лясной зоне. Лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. А колькі ў Беларусі рэк і азёр! Болын за ўсё іх у паўночнай частцы. На поўдні маёй краіны размяшчаюцца балоты. Разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. У нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам Беларусі. Гэта — бусел. Нашу краіну так і называюць «зямля пад белымі крыламі».
Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся нашымі пісьменнікамі: Я.Купалам, Я.Коласам, У.Караткевічам, Н.Гілевічам, Р.Барадуліным і іншымі. У.Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу Беларусь. Р.Барадулін у вершы «Ад сівых гадоў...» апявае прыроду нашай краіны, захапляецца яе краявідамі, мовай.
<span> Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я — беларус.</span>
