1. [хто б'эз навук'і| тоj jак б'азрук'і||]
2.[ салаўjа п'эс'н'ам'і н'э накорм'іш]
3.[шануj л'удз'эj| то і ц'аб'э пашануjуц'||]
4.[кожны сам сваjоj дол'і кавал']
j=й
| - паўза ( коска, працяжнік, двукроп'е і інш знакі прыпынку. акрамя кропкі)
||- ставіцца ў канцы сказа, паказвае, што сказ лагічна завершаны
Згода ды лад- у сям'i скарб.
Мацi кормiць дзецей,як зямля людзей.
Згодную сям'ю i гора не бярэ.
У свеце усе знойдзеш ,акрамя бацькi i маткi.
Хто бацькоу шануе ,той нiколi не згiне
Верш Слуцкія ткачыхі складаецца з 3 частак. У першай частцы Максім Багдановіч расказвае як ад родных ніў, ад роднай хаты у панскі двор узяты прыгожыя беларускія дзяўчыны ткаць на лад персідскі шырокія тканіны. У другой частцы разказваецца пра хараство беларускай прыроды. Як дзяўчыны любяць і не забываюць сваю радзіму. Хоць ім патрэбна доўгія часы працаваць, але яны не забываюць прыгажосць нашай прыроды і заміж персідскага ўзора яны ткуць васілёк. 3 частка гэта вывад. складаецца з трох радкоў: гучыць велічна і ўрачыста: '' Рука ткачыхі забыла завучаны ўзор радной зямлі і стварыла васілёк, каб уславіць Радзіму. У гэтым вершы паэт раздумвае лёс беларускіх ткачых і сцвярджае, што прыгажосць лепш ствараць не па чужым узоры, а па родным.