Конь сталёвы, аўса не просіць,
А арэ і косіць. (Трактар.)
Ходзіць полем з краю ў край,
Рэжа чорны каравай. (Трактар.)
Што гэта за машына,
Што разам і жне і малоціць.
А ідзе —
ажно зямлю калоціць. (Камбайн.)
Жалезны конь, у жываце агонь,
Есці не просіць, а жне і косіць.
Па полю ўлетку паўзе,
Траву хутка грызе. (Касілка.)
Не крот, а капае,
Лап не мае,
А сеянае з зямлі
Выкідае. (Бульбакапалка.)
Гусь па вуліцы ідзе,
Дзюбай вуліцу грызе. (Экскаватар.)
Гудзе, як пчала, ляціць, як страла,
Крыламі не махае, хто адгадае? (Самалёт.)
Плыве ў прасторы,
Ды не ў моры,
Караблём завецца,
А ля зорак уецца. (Касмічны карабель.)
Па тканаму мору жалезны карабель плыве,
Мора пад ім шуміць, услед высыхае.
Сам жа карабель тады кранецца,
Як да сцяны прыпрэцца. (Электрычны прас.)
Яна на яго злосна бурчэла,
Кідала яго і вярцела.
Яно ж пасля гэтага
Памаладзела. (Пральная машына.)
Мае колы — ды не паравоз,
Мае стужку, але не матрос.
Музыкай частуе ён,
А завуць... (Магнітафон.)
Я не чарапаха — робат,
Але працаваць люблю,
Я не слон, але ў свой хобат
3 дывана ўвесь пыл лаўлю. (Пыласос.)
Праз палі, масты, лясы
Ляцяць словы-галасы.
Дзякуючы правадам
Кажуць тут, а чуюць там. (Тэлефон.)
Пілавінне рассяваю
I ў час працы я спяваю.
Лес заўжды мяне чакае,
Адгадай, хто я такая? (Піла.)
Коўдру, крупы, бохан хлеба –
Я ўмяшчаю ўсё, што трэба.
А сам еду на спіне.
Хто я, ведаеш, ці не? (Рукзак, Заплечнік.)
Б'е яго спартсмен ракеткай,
Ён не крыўдзіцца за гэта.
I ніколі ён не плача:
Ні калі ляжыць ці скача. (Тэнісны мяч.)
Залацісты і карысны,
Вітамінавы, хоць рэзкі,
Горкі густ мае ён.
Калі чысціш - сьлёзы льеш.
(Лук)
У гэтых жоўтых пірамідку
Сотні зерняў апетытных.
(Кукуруза)
Дорожка в предложении является подлежащим, а значит ни от кого слово оно зависеть не может.
Аббяжыць корень бяж,абшукае корень шук,адгадайце корень гад.
Асабліва ў лесе зараз. Гэта восень: жоўтае
лісце, залатыя сцежкі, толькі
дзе-нідзе праглядаюць яшчэ па-летняму зялёныя ялінкі і сосны.
<span>
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы навокал няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць
шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на пажоўклым лісці. Калі пашанцуе, то ў асеннім лесе можна пачуць
і сапраўдную звонкую песенку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае
птушанят нават да самых моцных маразоў. Заліваецца каля свайго гнязда, якое
надзейна схавана ў самай гушчыні яловых лапак.</span><span>
Але восень ёсць восень. Вельмі цяжка даводзіцца ў гэтую пару
працавітым лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі лісце і гразь у пошуках апошняй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла
чалавека, чакаючы надыходзячых маразоў, сінічкі і снегіры. Кожны
прыстасоўваецца, як можа.</span><span>
Дрэмле ў цішы дня лісцёвы лес. Шырока раскінулі цёмна-зялёнае
вецце магутныя дубы, цягнуцца ў вышыню стройныя хвоі, нібы праз дробную сетку
прапускае сонечнае святло ясень. Воддаль бялее гонкімі стваламі чарада бяроз, а
крыху правей распрасцёрся стромкі і роўны сасновы бор. Паветра насычана мядовым
пахам ліпы і смалы, расплаўленай сонцам на хвоях.
У лесе лістапад. Стракатыя дрэвы з хмызнякамі паволі
скідваюць долу свой дарагі асенні ўбор.
<span>Хораша ў гэты час прысесці дзе-небудзь на сухі пянёк або
бураломіну і паназіраць за гэтай прывабнай урачыстасцю ў прыродзе.</span></span>
Порой сразу бывает трудно решить: что правильно употребить — «не» или «ни» — в том или ином предложении. Но на самом деле всё элементарно, можно наглядно это доказать. Когда пишется «не», а когда — «ни»? Фото: wrangler, Shutterstock.com Немного теории. Чаще всего выбор между «не» и «ни» зависит от смысла фразы: «не» — отрицает, «ни» — усиливает. Давайте осмыслим. Начнём с самых простых примеров отрицаний: Я пришёл не один (а с товарищем). Не раз я приходил (а пять раз). В свою очередь, усиление выглядит следующим образом: Ни один не пришёл (совсем никто). На пляже ни души (совсем никого). Также отрицание можно выразить с помощью союзов «не то чтобы не»; «если не, то»; «не только, но и»; «не то, не то». В данных конструкциях следует употреблять только «не». Теперь отметим устойчивые формы с «ни»: ни дать ни взять; откуда ни возьмись; во что бы то ни стало; ни с того ни с сего; как бы там ни было. Именно с «не» употребляются следующие наречия: пока, едва, только. «Ни» встречается в похожих друг на друга конструкциях: где бы ни, что бы ни, какой бы ни, сколько бы не.
