Паснедаушы, Пятроу Пётр Пятровiч пайшоу працаваць з Паулавым Паулам Паулавiчам i паабедаць побач з Пiлiпавым Пiлiпам Пiлiпавiчам.
<span>Гэта вельмі эмацыйны аповяд , якой захоплівае адносіны бацькоў з дзецьмі. Аповяд
прымушае нас задумацца аб тым , як нельга абыходзіцца з бацькамі , што
яны значаць для нас і якую боль мы можам ім прычыніць сваімі паводзінамі
. На самай справе ён мяне здзівіў сваёй фіналлю , так як яна , на маю думку , і з'яўляецца кульмінацыяй . Сваімі паводзінамі Лаўрукі нанёс маме велізарную душэўную рану , якую ні чым нельга вылечыць . Нават
калі аднойчы ён успомніць аб сваёй маме , яму будзе сорамна не столькі
за свае паводзіны , колькі за сам факт , што Тэкля яго мама . Ён сваімі паводзінамі прымушае нас задумацца аб нашым паводзінах перад бацькамі. Хутчэй за ўсё гэта і ёсць, тое, што мяне не столькі здз</span>івіла , колькі прымусіла задумацца ...
У кожнага чалавек разныя веды пра сапрауднага сябра. У кожнага ен свой. Па-першае сапраудны сябар гэта чалавет, яки зауседы падтрымает я цяжкую хвилину, дапаможа у складаная ситуацыи. Не заусды сапраудны сябар гэта чалавек. Нездарма сабака лепшы сябар чалавека. Гэта верны друг, яки не прыдаст цябе николи за усе свае жыцця. Я усим жадаю мець лепшага сябара, яки николи не прыдаст
