Не знаю оислрмоуст оштшт лови осталось оемтегм
<span>ноль нуль
один адзін
два два
три тры
четыре чатыры
пять пяць
шесть шэсць
семь сем
восемь восем
девять дзевяць
десять дзесяць
одиннадцать адзінаццаць
двенадцать дванаццаць
тринадцать трынаццаць
четырнадцать чатырнаццаць
пятнадцать пятнаццаць
шестнадцать шаснаццаць
семнадцать семнаццаць
восемнадцать васемнаццаць
девятнадцать дзевятнаццаць
двадцать дваццаць
тридцать трыццаць
сорок сорак
пятьдесят пяцьдзесят
шестьдесят шэсцьдзесят
семьдесят семдзесят
восемьдесят восемдзесят
девяносто дзевяноста
сто сто
двести дзвесце
триста трыста
четыреста чатырыста
пятьсот пяцьсот
шестьсот шэсьцьсот
семьсот сямсот
восемьсот васямсот
девятьсот дзевяцьсот
тысяча тысяча</span>
1. [хто б'эз навук'і| тоj jак б'азрук'і||]
2.[ салаўjа п'эс'н'ам'і н'э накорм'іш]
3.[шануj л'удз'эj| то і ц'аб'э пашануjуц'||]
4.[кожны сам сваjоj дол'і кавал']
j=й
| - паўза ( коска, працяжнік, двукроп'е і інш знакі прыпынку. акрамя кропкі)
||- ставіцца ў канцы сказа, паказвае, што сказ лагічна завершаны
Па нормам беларускай мовы: маслюкоў
Мы усе абязаны сваим жыццем героям, якия баранили нас 4 гады. Гэтыя людзи шмат усяго зрабили для пабеды, чаго тольки яны не бачыли. И прайши нават праз усе. У них не было вады, яды, и, нават, медыцынских прыборай, каб дапамагчы раненым у цяжкай битве з врагом. Не кожны адважыуся пайци по гэтаму цяжкаму пуци... Шмат чалавек загинула у тых страшных битвах... многия не звярнулися дадому, згинула шмат дзяцей. Каб не забыць их вялики подвиг, как не забыць тых страшный часоу, как такого больш николи не здарылась, трэба памятаць и паважаць тых вяликих герояу...
