1. Сағаттың шықылдағы-сағаттың тілінің қозғалуы. Яғни уақыттың өтуі деген мағына.
2. 1 мин адамның өміріне теңейді. Яғни тез өтіп кетеді.
3. Себебі сағаттың уақыты қалай өзгерсе. Адамның өмірі де солай өзгереді. Уақыт өтіп кетсе қайтара алмайтынымыз секілді, адамның өмірі де қайта тумайды.
4. Сағатты ұрымен теңегені-уақытымыз көзді ашып жұмғанша өтіп, біздің де өлетін күніміз жақындайды. Ұры нені ұрласа да білдірмейді. Уақыттың тез өткенін адам баласы байқамайды.
Қуыршақ театры – қуыршақтар арқылы ойын көрсететін театрдың бір түрі. Қуыршақты актер қимылға келтіріп, оның сөзін көбінесе өзі, кейде көркемсөз оқушы айтып тұрады. Қуыршақ түріне, оны қимылға келтіру тәсіліне, сахнасына қарай қуыршақ театры бірнеше топқа жіктеледі: киілмелі (қолға киіп ойнайтын), сылдырмақты (жіп немесе сым арқылы қозғалтатын), суретке түсірілген қуыршақтармен (қағаздағы қуыршақ кескінін экранға түсіретін) ойын көрсететін театрлар, т.б.[1]
Қуыршақ театры жайындағы алғашқы деректер Аристотель, Геродот, Ксенофонт, Апулей еңбектерінде кездеседі.
11-ғасырда “Діни жазба” тақырыбына ойын көрсететін қуыршақ театрының ерекше түрі пайда болды. Театр ойынындағы басты бейне Марияның атымен марионетка қуыршағы дүниеге келді. Шіркеу мен бай-манаптарды келеке еткен халық қуыршақ театры діни театрмен қатар туды. Оларды, көбіне қудалап отырды. Халық қуыршақ театры жайындағы тұңғыш жазба мұра Италияда сақталған.
19-ғасырда француз қуыршақ театры өркен жайды. Қазіргі кезде қуыршақ театры Еуропа мен Америка елдерінде кең дамыған. Қуыршақ ойыны Ежелгі Шығыс елдерінде (Үндістан, Индонезия, Қытай, Жапония, Иран, Түркия) өркендеді. Бұл елдердегі қуыршақ театрының репертуары мифтік сюжеттер мен батырлық эпостарға, сықақ әңгімелерге құрылды.

Чехия қуыршақ театры.
Ресейде қуыршақ театрының пайда болуы скоморохтар ойынымен тікелей байланысты. Қуыршақ театры Кеңес Одағында да кең қанат жайды.
1930 ж. 25 мемлекеттік қуыршақ театры жұмыс істеді.
1931 ж. Мәскеуде бүкіл Кеңес Одағындағы қуыршақ театрының дамуына зор ықпал жасаған Мемлекеттік Орталық қуыршақ театры ашылды.
Қазақ жеріндегі қуыршақ театры ұлттық ойындардан бастау алған. Ертеден келе жатқан “Ортеке” ойыны осының айқын дәлелі. Ағаштан жонылып жасалған киік немесе ат мүсіншесін сылдырмақтап жіп тағып, домбыра тартқанда жіптің бір ұшын ішекті шертер саусаққа іліп билететін болған. Тартылған күй ырғағына қарай “Ортеке” ойын көрсеткен.
1935 ж. Алматы қаласында қазақтың қуыршақ театры ұйымдастырылды.
1938 ж. театрға республикалық қуыршақ театры дәрежесі берілді. Елімізде қуыршақ театрлары Ақтөбемен Жезқазғанда (1985), Ақтауда (1981), Шымкентте (1983) және Қостанай мен Петропавлда (1992) ашылды. Театр Ташкент (1969) пен Бішкек (1975) қалаларында өткен Қазақстан және Орта Азияреспубликаларының қуыршақ театрлары фестивалінің, Ташкенттегі Халықаралық фестивальдің (1979) лауреаты атанды.
1981 ж. гастрольдік сапармен Въетнамда, Кампучияда болды.[2]
2002 ж. Алматыда Қазақстан қуыршақ театрларының 1-фестивалі өтті. Қуыршақ театры, негізінен, балалар аудиториясына арнап спектакльдер қоюмен шұғылданады. Кейбір ұжымдардың қойылымдарында үлкендерге де арналған пьесалар бар.[3]
МЕНІҢ СҮЙІКТІ ЕРТЕГІМ.
МЕНІҢ СҮЙІКТІ ЕРТЕГІЛЕРІМ ӨТЕ КӨП. МАҒАН ҚИЯЛ-ҒАЖАЙЫП ОҚИҒАЛАР АРАЛАСҚАН, ҚЫЗЫҚТЫ ЕРТЕГІЛЕР ҰНАЙДЫ. СОЛАРДЫҢ ІШІНДЕ "МАҚТА ҚЫЗ БЕН МЫСЫҚ", "ҚАҢБАҚ ШАЛ", "ҮШ ӨНЕРПАЗ", "КҮН АСТЫНДАҒЫ КҮНІКЕЙ ҚЫЗ" ЖӘНЕ Т.Б. ЕРТЕГІЛЕРДІ СҮЙІП ОҚИМЫН. ОЛАРДЫҢ МАҒАН ҰНАЙТЫН СЕБЕБІ, БАЛАЛАРҒА БЕРЕЬІН ТӘЛІМ-ТӘРБИЕСІ МЕН ТАҒЫЛЫМЫ МОЛ.
Жомарт-кеңпейіл
жалкау-еріншек
