Адамдардын ауага деген катынасы кандай? деп ойлаймын маган балл басынызшы отинем
Нумизматы считают, что первые крупные монеты появились в Лидии. Так называлось небольшое древнее государство на западном берегу современной Турции. Оно возникло еще в VII веке до н.э.
Через Лидию проходили оживленные торговые пути в Древнюю Грецию и страны Востока. Здесь рано понадобилось упростить торговые сделки, чему тяжеловесные слитки были помехой. Лидийцы догадались изготавливать самые первые монеты из электрума — природного сплава серебра и золота. Кусочки этого металла, похожие по форме на бобы, которыми они пользовались как разменной монетой, стали расплющивать и при этом наносить на них знак города.
Назывались эти монеты крёзеидами, по имени легендарного несметно богатого лидийского царя Крёза, который жил в 595-546 годах до н.э., больше двух с половиной тысяч лет назад.
Несколькими десятилетиями позднее стали чеканить монеты в греческом городе Эгине. Они имели совсем другой вид, чем лидийские, и чеканились из серебра. Поэтому можно предположить, что в Эгине монета была изобретена хотя и позднее, но самостоятельно. Из Лидии и Эгины монеты очень быстро распространились по всей Греции, в её колониях, в Иране, а затем у римлян и у многих варварских племен.
Чуть позже круглых крёзеидов появились круглые монеты и в далеком Китае. Там долгое время в семи китайских государствах были широко распространены бронзовые деньги в виде различных предметов обихода: ножей, колокольчиков, лопаток, мечей, мотыг. Многие такие монеты имели отверстия для нанизывания на шнур. Особенно любили древние китайцы монеты «рыбы-лопатки». Однако такому разнообразию денег в III веке до н.э. пришел конец. В это время Цинь-шихуанди — Первый циньскии государь (он жил в 259—210 годах до н.э.) объединил весь Китай под своей властью в империи Цинь... Кроме многих важных дел, таких, как строительство Великой Китайской стены, защищавшей Китай от набегов кочевников, Цинь-шихуанди упразднил все ходившие ранее бронзовые деньги — все эти колокольчики и ножи — и ввел единые для всего государства деньги — лян. Это была круглая монета с квадратным отверстием по центру... Ляну тоже было суждено дожить до нашего времени.
На рынке в обороте находились монеты десятков городов, отличающихся по виду, весу и стоимости. Монета одного города стоила нескольких монет другого, так как могла быть сделана из чистого золота, а не из сплава золота и серебра. Монеты с некоторыми эмблемама пользовались особым преимуществом, так как отличались полновесностью и чистотой металла. Их авторитет был выше, доверие к клейму их монетного двора непоколебимым. Например, среди древнегреческих монет одно время очень высоко ценилась афинская драхма.
Ребенок, который воспитывался у бабушки и дедушки, обычно бывает мягким и чувствительным(или доброжелательным).
<span>Қазақтың ұлттық ойындары</span><span>Көкпар - көкпарда «Дода және жеке тартыс» аталатын екі түрлі әдіс қазақ арасында көп қолданылады. Екеуінде де ат пен жігіт сынға түседі. Қазір көп жерде дода тартыс қана ойналып жүр. Жеке тартыс әдісі ұмытылған не іске қосылмаған. Көкпардың бұл түрі көреременді қызыққа бөлейтін әдіс. Жеке тартыстың шарты бойынша қарсылыстар өз тобынан екі-екіден тартыскерлер шығарады. Сайланған төрт жігіт өздерінің қайрат-күшін елге танытады. Тартылатын серкені бір бала өңгеріп алып, алдын ала сарапшылар белгілеген бір жарым шақырымдай жерге апарып тастайды.Тартысқа шыққан жігіттер серкеге барғаннан кейін таласа-тармаса тұрып, жерден іліп алу амалын жасайды. Қайсысы бұрын іліп алса, тақымына басып, қарсыласына ырық бермеуге тырысады. Ол да жармасып, бос сирақты тақымға басып, тартыса бастайды. Серіктері жолдастарын жебейді. Қайсысы көкпарды жұлып алса, серігіне береді. Ол топқа қарай ала қашады. Қарсыласы қуалайды. Жетіп ұстаса, қайта тартысады. Сөйте-сөйте көрерменге жақындайды. Осы арада көкпарды жұлып алған жігіт тез қимылдап, қарсылас топқа апарып тастайды. Ал аты ұшқыр , жүйрік жігіттер түптегі тартыста-ақ лақ қолына тисе, жеткізбей кетуі мүмкін. Көкпар тартуға араласа алмайтын қартттар, балалар көкпаршы жігіттердің осы ойынынан ләззат алады. Жүйрік атпен мықты жігіттің қайратына сүйсінеді. Біраздан кейін серкенің терісі жыртылып, сүйегі сөгіле бастайдыда, ел жапа-тармағай тартысқа кіріседі. Бұл дода деп аталады. Мұнда да мықты жігіттермен жақсы ат көзге түседі. Мықты жігіттер жүйрік атты жігіттерге топтан көкпарды шығарып береді. Олар ала қашып, ерекше бір жақсылығы бар үйге апарып тастайды. Салт бойынша ол үй жаңа көкпар береді. Осыдан арғы көкпардың бәрі дода әдісімен өтеді.
</span><span><span>Аударыспақ – салт аттылардың бірін-бірі ер үстінен аударып алу сайысы. Бұл ойынға қайрат-күші мол, батыл да төзімді, шапшаң қимылдап, ат құлағында ойнай білетін жігіттер қатысады. Ежелгі заманнан келе жатқан бұл ойын жаугершілік кезінде найза ұстап, қылыш шабатын жауынгерге қажетті қасиеттерді қалыптастырған. Аударыспақ кәзіргі кезде де шопандар тойында, мерекелерде спорт ойынның бір түрі ретінде көрсетіліп жүр. </span>
<span>Қыз қуу ойыны бір тегіс, жұмсақ топрақты жазық жерде өткізіледі. Мәренің қашықтығы 300 метрдей, ені 30-40 метрдей жер болуы шарт. Ойын өтетеін алаңнан қарама-қарсы жағында, бұрылыста жалауша қадалған бақылау пункті болады. Қызбен жігіттен екі-екіден жұптар жасақталады. Сөре желісінде қыз жігіттен 15 метрдей алда тұрады. Төрешінің белгісі бойынша ойыншылыр бір мезетте сөреден шаба жөнеледі. Ойының шарты бойынша қыз бұрылысқа бірінші болып жетуі керек. Егер жігіт бұрылысқа дейін қызды қуып жетсе, жеңімпаз ретінде қызды құшақтап, сүюге міндетті. Ал жігіт оған үлгермей қалса, бұрылыстан қайта шапқанда қыз көрермендердің гулеп қостауы үстінде шабандоз жігітті қамшының астына алады. Екеуі де осы жарыс үстінде өздерінің тапқырлыған, сынаптай сырғыған ептілікті, шабандоздық шеберлікті таныты білулері керек.</span></span>
<span>Күрес-қазақ халқымен бірге жасасып келе жатқан, ұзақ тарихы бар ойын. Адамның жеке күш-қайраты сынға салынады.Бұл тұста ел жастарды «Күш – атасын танымас» деп қайрайды. Бұл күштілерді дарақылыққа итермелеу емес. Жігіттер сайыс майданына түскен кіммен болса да тайсалмай күресуге тиіс. Қарсыласқысы келгеннен аянбау керек. Курес қазақ арасында күні бүгінге дейін сақталып келеді. Халық оның тәлімдік маңызына ерекше көңіл боліп, дәріптеген.</span>