В ней переданы меногие ценности
"Донник", "Алёнушка", "Богиня", "Пустошь", "Михаил", "Сириус", "В цирке" "В Крымских степях", "Молодой король" и многое другое.
<span>С точки зрения Максима Максимыча, Печорин был очень ранимый, влюбчивый, но в то же время в нем были черты эгоизма и жестокости ( дуэль с Грушницким) , ему нравилось завоевывать женщин (княжна Мери) , т о есть он просто был ИГРОК по жизни. Это в современном понимании точки зрения Максима Максимыча.</span><span>По взгляду Максима Максимыча Печорин является человеком образованым, хорошо воспитанным (д его возвращения) . После возвращения Печорин словно не хочет видеть М. М. , вспомните, как Максим Максимыч хотел, чтобы тот приехал, он надеялся и верил до последнего, а Печорин в свою очередь даже не поторопился. Максим Масимыч считал Печорина своим настоящим другом, боевым товарищем, на которого всегда можно положиться, а вместо этого Печорин считал Максима Максимыча всего лишь "приходящим и уходящим" человеком в своей жизни, и их приключения вместе - незначущей страницей.
</span>
От того, что он был особенный и хотел осветить путь для других
Паэме Я.Купалы «Курган» паказаны вобраз гусляра. Гэта стары чалавек,
падуладны князю. Пра талент гусляра ведалі па ўсім свеце. Гусляр быў
любімым і прызнаным у народзе. Ён быў чалавекам з вельмі чуйнай душою,
здольны глыбей адчуваць, бачыць, усведамляць жыццё і з захапленнем
расказваць пра гэта ў сваёй музыцы. У песнях гусляра апявалася цяжкае
сялянскае жыццё і ў той жа час адчувалася спадзяванне на шчасце і лепшую
долю. Сіла ўздзеяння мастацтва гусляра была настолькі вялікая, што ёй
захапляліся не толькі людзі, але нават і ўсё жывое, прырода.
Гусляр — прыгонны чалавек, уласнасць князя, аднак ён мае сваю годнасць, погляды на жыццё, мужнасць. Апрануты гусляр, як звычайны селянін, носіць світку, здаецца, нічым не выдзяляецца сярод іншых, але ў яго «задумных вачах незвычайны агонь». Гэты агонь у вачах не прыніжанага, забітага чалавека, а мудрага старца, які за сваё жыццё пабачыў і зведаў многа. Ён мае свой погляд на свет і людзей, на грамадскія праблемы, выражае ідэалы «цемры сярмяжнай». У сваіх песнях гусляр нёс людзям праўду пра іх жыццё, таму «песня-дума за сэрца хапала». Слухаючы гусляра, сялянам здавалася, што кожны ў рэшце рэшт знойдзе сваё шчасце і «папараць-кветку».
На вяселлі княжацкай дачкі гусляр вырашыў сказаць праўду пра князя і яго багацце. Гусляр ведаў на што ідзе. Ён адмовіўся ад «поўных гуслі дукатаў».
<span> Скурганіў бы душу чырванцом тваім я,
</span>
