Паэме Я.Купалы «Курган» паказаны вобраз гусляра. Гэта стары чалавек,
падуладны князю. Пра талент гусляра ведалі па ўсім свеце. Гусляр быў
любімым і прызнаным у народзе. Ён быў чалавекам з вельмі чуйнай душою,
здольны глыбей адчуваць, бачыць, усведамляць жыццё і з захапленнем
расказваць пра гэта ў сваёй музыцы. У песнях гусляра апявалася цяжкае
сялянскае жыццё і ў той жа час адчувалася спадзяванне на шчасце і лепшую
долю. Сіла ўздзеяння мастацтва гусляра была настолькі вялікая, што ёй
захапляліся не толькі людзі, але нават і ўсё жывое, прырода. Гусляр — прыгонны чалавек, уласнасць князя, аднак ён мае сваю годнасць, погляды на жыццё, мужнасць. Апрануты гусляр, як звычайны селянін, носіць світку, здаецца, нічым не выдзяляецца сярод іншых, але ў яго «задумных вачах незвычайны агонь». Гэты агонь у вачах не прыніжанага, забітага чалавека, а мудрага старца, які за сваё жыццё пабачыў і зведаў многа. Ён мае свой погляд на свет і людзей, на грамадскія праблемы, выражае ідэалы «цемры сярмяжнай». У сваіх песнях гусляр нёс людзям праўду пра іх жыццё, таму «песня-дума за сэрца хапала». Слухаючы гусляра, сялянам здавалася, што кожны ў рэшце рэшт знойдзе сваё шчасце і «папараць-кветку». На вяселлі княжацкай дачкі гусляр вырашыў сказаць праўду пра князя і яго багацце. Гусляр ведаў на што ідзе. Ён адмовіўся ад «поўных гуслі дукатаў».
<span>Стихотворение в прозе — литературная форма, в которой прозаический принцип развёртывания речи сочетается с относительной краткостью и лирическим пафосом, свойственными поэзии.</span>
Родственная душа. Близнецовое пламя. Спутник жизни… Все эти слова описывают самого важного человека, с которым вы связаны на духовном уровне. Как только мы встречаем его, все в нашей жизни сразу же становится на свои места.