Ляжыць на сене, сам не есць і другім не дае.
З людзьмі сябруе, хату вартуе, жыве пад ганкам, хвост абаранкам.
У хаце пірагом, на дварэ абаранкам.
Двое свецяць, чатыры сцелюць, адзін лажыцца.
Сядзіць на печы, заплюшчыўшы вочы.
Выйшла пані сямірута, убачыла мігірута, носам, мігіросам, а мігара - хоп!Лёг вусаты, устаў гарбаты.
Каціўся клубочак, за клубочкам - торбачка, за торбачкай - нітачка.
Калматы, вусаты, есці пачынае, песенькі спявае.
Па хаце ходзіць, шастом водзіць.
Гаспадар на гумно нясецца, а за ім жардзіна трасецца
1)Сякера(ж),аловак(м),гальштук(м),цукар(м),синька(ж)2)зелянина(ж),синява(ж),гарачыня(ж),падарожны(м),бель(ж)3)хадзьба(ж),касьба(ж),митусня(ж),бег(м),запавет(м),4)сямёрка(ж),пяцёрка(ж)5)госць(м),бацькаушчына(ж),спорт(м),плывец(м),чарауница(ж),узрост(м),ветливасць(ж),памяць(ж),цемразь(ж)...кажется так должно быть
У асноўным, паэзія гэта верш. Але часта пад гэтым тэрмінам разумеецца ўсё прыгожае, што нас акружае, што нас натхняе на подзвігі і надае нам мудрасці. Складана было б прадставіць творчасць такіх вялікіх дзеячаў літаратуры, як Пушкін, для якога вершаваны памер і рыфмаваныя радкі служылі выразам ўласных эмоцый, выхаду сваёй дзікай энергіі пачуццяў і незвычайнага ўспрымання рэальнасці. А Маякоўскі, для якога паэзія стала «дырыжорскай» палачкай у «аркестры» духу чалавечага, зазываючы іх на подзвігі і паказваючы ім рэальнасць. Яшчэ і ўкраінскія паэты шанавалі рыфмаваныя радкі, выказваючы свае думкі, схаваным сэнсам паказваючы людзям сапраўдныя твары тых, каму яны так слепа і свята верылі. Гэта і Шаўчэнка, і Катлярэўскі, і многія іншыя, якія, "узброіўшыся" словам, неслі ў чалавечыя душы і сэрцы свет і свята, паказвалі жорсткасць рэальнасці і бязмежную фантазію чалавечага розуму.
Карысць (в.скл.), пльнь (н.скл.),свежасцю (т.скл), восени (р.скл), гладзь (н.скл), вильгаццю (т.скл), сенажаццю (т.скл), залежи (в.скл), соли (р.скл)