Ваўкалак-гэта міфічная істота,здольная ператварацца з чалавека ў ваўка. Лічылася, што ваўкалак- гэта чалавек, якогда зачараваў вядзьмак. Ператварэнне часцей за ўсё адпывалася ноччу, калі на небе поўня. Ваўкалак жаласна выў, быццам стагнаў, шкадуючы самога сябе, сваю долю. Людзі верылі, што гэтая істота здольна забіць іншага чалавека, жывелу. Калі паднімалася сонца, ваўкалак зноў станавіўся чалавекам і мог нічога не памятаць пра свой другі воблік. Продкі нашы баяліся ваўкалакаў, але і спачувалі яму, хацелі дапамагчы.
вот тебе примерно тема
<span>- Прежде, чем начать писать сочинение, надо составлять план.</span>
<span>- О чём надо написать в самом начале сочинения?</span>
<span>- Какая пора года наступила? </span>
<span>- Кого вы видите на первом плане? </span>
<span>- О ком из ребят вы хотели бы рассказать вначале? </span>
<span>- Что делает Таня?</span>
<span>- Кто идёт на лыжах? </span><em><span>^</span> <span>Девочка</span></em>
<span>- Как бы вы узнали девочку среди других детей?</span>
<span>- Как одета Таня? </span>
<em>Свитер, шапочка, брюки, варежки, </em>
<span>- Опишите девочку.</span>
<span>- О ком бы вы хотели рассказать? </span>
<span>- Что придумал шалун – мальчишка?</span>
<em>Запряг Шарика встал на лыжи</em>
<span>- Что сделали на речке? </span>
<span>- Где ребята катаются на коньках?</span>
<em>Расчистили каток</em>
<span>- Как ребята отдыхают зимой?</span>
<span>План.</span>
Какая пора года наступила?
Чем занимаются дети?
Как ребята отдыхают зимой?
Ответ:
Зіма набліжаецца. Вось першы снег. Усё вакол белае. Мядзведзі ўжо спяць. Яны доўга засыналі. Ліса ўжо палявала. Вавёрка схавалася ва ўтульным гняздзе. Заяц уцякае ад лісы. Маляўнічы дзяцел стукае па дрэвах. Усе чакаюць вясны і сонца, якое сагрэе ўсё.
Чытаючы вершы Пімена Панчанкі, нявольна становішся удзельнікам падзей тых страшных дзён, калі вайна палохала і дзяцей, і дарослых. Пісьменнік паказвае весь жах таго, што было з людзьмі, якія ў пэўны момант страцілі блізкіх.
Адным з пракладаў пасляваеннай паэзіі Пімена Панчанкі стаў верш "Дзеці вайны". Ён быў напісан ў 1943 годзе, калі вайна сустрэла усіх жыхароў Беларусі. Аўтар паказвае чытачу, што ў дзяцей таго часу не было дзяцінства: ім трэба было дапамагаць дарослым:
<em>Iм не спявалi маткi калыханкi,</em>
<em>Яны не чулi казак ад дзядоў,</em>
<em>Палохаў iх ахрыплы голас танка,</em>
<span><span><em>Трывожыў iх журботны ёнк удоў.</em>
</span>Назва верша таксама незвычайная: аўтар ўзяў два несумяшчальныя паняцці: дзеці - радасць і жыццё, і вайна - гора і смерць. Але нават ў такіх абставінах людзі жывуць надзеяй на перамогу:
</span><em>Зацiхнуць бiтвы. Вораг будзе знiшчан.</em>
<em>I дзецi прычакаюць таго дня,</em>
<em>Калi з-пад воблака ўпадзе на папялiшчы,</em>
<span><em>Як цёплы дождж, густая цiшыня.</em>
</span>
"Перамога!" - гэта салодкае слова будуць крычаць людзі з розных бакоў. Але падзеі вайны пакінуць след ў іх жыцці назаўсёды:
<em>Лагодны гром за дальняю дубровай</em>
<em>Напомнiць iм пра жах бамбардзiровак.</em>
<em>I часта, часта ў чыстыя iх сны</em>
<span><em>Ўрывацца будуць галасы вайны.
</em></span>
Такім чынам, Пімен Панчанка майстарскі перадае пачуцці дзяцей вайны. Пісьменнік гаварыць нам, што, калі нехта захоча пачаць гэтыя страшныя, бесчалавечныя падзеі, павінен падумаць пра дзяцей, якія загінуць за чужыя грахі.
<h2>Прыехали на алене, плыли на моры паплыли па возеры, хадзили па лесе </h2><h2>пахадзили па саду, гуляли па сняжку, пагуляли па парку</h2>
- сказ:мы з сябрам гуляли па парку.