Ябл-корань,ынь-суффикс к-2 суффикс,а-канчатак
Я вельмі люблю зімовыя вакацыі. Хоць яны і значна карацей, чым летнія, затое заўсёды праходзяць весела і ярка. Усё таму, што на зімовыя вакацыі прыпадаюць мае любімыя святы - Новы год і Каляды. Усе два тыдні адпачынку ад заняткаў пануе святочная атмасфера.
Звычайна я праводжу зімовыя вакацыі дома, таму што на святы да нас прыязджаюць бабуля і дзядуля ці іншыя сваякі. Мы ўсе разам рыхтуемся да святкавання - ўпрыгожваем дом і рыхтуем смачныя стравы. А потым усёй сям'ёй сустракаем Новы год, звычайна не спім усю ноч.
Зімовыя канікулы даюць магчымасць адпачыць ад вучобы, пагутарыць з блізкімі і прысвяціць час каханым заняткам. Узімку, калі на вуліцы марозна, я люблю пасядзець з кнігай у вокны і паслухаць музыку. А калі выпадае снег, то я іду гуляць на вуліцу. Усе вакол белае, здаецца, што ты трапіў зусім у іншае вымярэнне. Так прыгожа вакол! Можна пакатацца на катку або слететь на санках з горкі, ці нават пагуляць у снежкі і зрабіць снежную бабу. Гэта заўсёды весела для ўсіх - і дзяцей, і дарослых.
<span>Зімовыя канікулы - цудоўная пара. Шкада, што яны хутка сканчаюцца, і мы зноў павінны вяртацца ў школу. Але яркія ўражанні ад добра праведзенага часу застаюцца з намі надоўга і палягчаюць няпростыя навучальныя будні.</span>
«Энеида наизнанку» продолжает полуторавековую европейскую традицию ирои-комических «Энеид», начатую во Франции П. Скарроном, продолженную в Австрии А. Блюмауэром и на восточнославянской почве подхваченную Н. П. Осиповым («Вергилиева Енеида, вывороченная наизнанку») и И. П. Котляревским («Виргилиева Энеида, на малороссийский язык перелицованная И. Котляревским»). Белорусская «Энеида» в ряде мест достаточно близко следует за текстом украинской «Энеиды» Котляревского и иногда характеризовалась как вольный её перевод. Как обычно в этой традиции бурлеска, события эпоса Вергилия перенесены в современную простонародную обстановку. Античные боги и троянские герои представлены соответственно как белорусские паны и крестьяне[1], в текст введены подробные описания национального костюма и пищи. Опытом белорусской «Энеиды» воспользовался, по-видимому, автор другой, более популярной белорусской бурлескной поэмы — «Тарас на Парнасе» (как сейчас считается, им был Константин Вереницын).
Ноччу бушавала моцная завируха.Ух и насыпала снегу яна.Тольки раницай сцихла. Белы,пульхны снег накрыу белым покрывам зямлю,лёгким пухам лёг ён на дрэвы и кусты. Упрыгожыу белыми шапками дамы и пабялиу мост.Яшчэ не замёрзла рака и уецца цёмнай стружкай.Миж заснежаных берагоу, прыбраныя у белыя футры дрэвы урычаста углядаюцца удаль.Як чарауник,снег змяниу, упрыгожыу прыроду.