Яўхім Корч з раману “Людзі на балоце”
– сын багатага бацькі, найпершы жаніх у вёсцы. Ён падабаецца дзяўчатам, адчувае
гэта, таму паводзіць сябе фанабэрыста і ўпэўнена. Ён думае, што ягонае багацце
дае яму сілу і перавагу ў параўнанні з астатнімі. Ён лічыць іх слабейшымі, і
бывае грубым, нахабным у абыходжанні. У той жа час, у яго ёсць свая слабасць –
дзяўчына Ганна, якую ён хоча зрабіць сваёй жонкай. У дачыненні да яе і яе сям’і
ён дасціпны, намагаецца рабіць шырокія жэсты, дорыць дарагія падарункі.
Характар Яўхіма ў рамане
паказваецца праз яго сям’ю, праз іх быт. У параўнанні з астатнімі куранеўцамі
яны лічацца заможнымі. Шмат хто з аднавяскоўцаў ставіцца да іх з пагардай.
Лічыцца, што акрамя зямлі і грошай, у іх няма ні душы, ні павагі да іншых. У
той жа час, усе прызнаюць, што сваё багацце сям’я Карча прыдбала працавітасцю,
яны руплівыя і рукастыя.
<span>
</span>
<span>Вобраз Хадоські – адзін з
самых пяшчотных, лірычных жаночых вобразаў у творы. Яна ўспрымае свет вельмі
эмацыйна, нават наіўна. Можна сказаць, што Хадоська тут супрацьпастаўляецца
Яўхіму з ягоным грубым, жорсткім поглядам на свет і стаўленнем да людзей. Праз
Яўхіма Хадоська спазнала няшчасце, якое скалечыла ёй жыццё. Але яе вобраз
застаецца светлым на працягу ўсяго раману. Урэшце пісьменнік і ёй дорыць
дзявочае шчасце ў вобразе Хоні, які лечыць яе душэўныя раны.</span>
Магчыма, я ўжо спазніўся, але ўсё роўна паспрабую дапамагчы:
У якіх словах вымаўленне супадае з напісаннем?:
Адказ: схема [сх'э́ма], спажывец [спажы́в'эц]
Да рэчыўных назознікаў адносяцца:
Адказ: цукар, хлеб
Услон. Першае значэнне- лаўка, другое- жывёла.
Характар Кастуся мяняецца з ходам сюжэта. Напачатку ён ходзіць да дзеда і робіць выгляд, што яму цікава яго слухаць, у той час, калі яго сябры крадуць яблыкі, пасля ён баіцца, што дзед здагадваецца, чаму прыходзіць да яго Кастусь, ён не хоча, каб той расказаў яго бацьку. А ў апошні вечар Кастусь сумняваецца, ці жадае ён рабіць тое, што прапануюць яму хлопцы, тым больш, што дзед яму падабаецца, ён добры і не сквапны, наадварот заўсёды частуе хлопчыка яблыкамі. У фінале твора, калі ён бачыць нямоглага дзядулю, яго погляды карэнным чынам мяняюцца, яму становіцца сорамна, ён перажывае за дзядулю, яму прыкра і сумна. Можна зрабіць вывад, што ніколі больш хлопец не будзе такім чынам паступаць.
В повести «Журавлиный крик» шестеро солдат у железнодорожного переезда должны держать оборону в течение суток, обеспечивая отход батальона. Они вступили в неравный бой, не ища для себя спасенья. Первым заметил немецких мотоциклистов Фишер, он почувствовал: «пришло время, когда определяется весь смысл его жизни» . Ему хотелось, чтобы старшина изменил о нем мнение. Очевидно в эту ночь «не мудреная мерка солдатских достоинств, принадлежащих старшине, в какой-то мере стало жизненным эталоном для Фишера» . Его выстрелы предупредили старшину Карпенко и остальных, и он вправе был позаботиться о себе. Но Фишер не знал, что убежать или затаиться в его положении – вполне пристойно и честно. Ему представилось строгое скуластое лицо старшины, он почти наяву услышал презрительный окрик: « Эх ты, растяпа! » И тогда весь мир для него ограничился укоризненным взглядом сурового старшины и этой цепочкой мотоциклов. И он дождался переднего, выстрелил, попал, и тотчас очередь из автомата размозжила ему голову.