Свой хлеб — і на калодзе абед.
Адзін хлеб не прыядаецца.
Галоднаму і луста смачная.
Хлеб не зяць — паглядзяць ды з'ядзяць.
Хлеб гара не родзіць, але з хлеба не зводзіць.
Ідзеш на часок — бяры хлеба кусок. Едзеш на дзень — бяры хлеба на тыдзень.
Хлеб не свякроў, з'ядзім да Пакроў.
Калі хлеб у возе, то няма бяды ў дарозе.
Здзек над хлебам — грэх.
Хоць вялікая луста, ды ў сярэдзіне пуста.
Не на тое я хлеб спёк, каб ён за парог уцёк.
Абы хлеба кусок — будзе жыць пастушок.
Галоднаму і луста смачная.
Не знаю сами ищем где можно найти учебник, если найдёте маек те пожалуйста.
Я заўседы любіў хатніх жывел. Напэўна, гэтая любоў перадалася мне ад бацькоў, якія заўседы трымалі дома небудзь кошачку, альбо сабачку, альбо хамякоў. Маей маме заўседы падабалася даглядаць за гадаванцамі. Менавіта яна і прынесла нам дадому Маришу - сіямскую кошачку.
Мариша жыве ў нашым доме толькі тры месяцы, але я яе ўжо вельмі палюбіў. Марго каля паўгода, яна вельмі прыгожая, а яе шэрстка вельмі мяккая і бліскучая. Я амаль заўседы сам даглядаю за ей, маю яе ў ваннай, даю ей кашэчую ежу і гуляю з ей. Марго вельмі не любіць ванну. Звычайна яна вельмі спакойная, але калі на яе падаюць ўсяго толькі некалькі кропель вады, яна становіцца сама не свая, драпаецца, вырываецца, спрабуе збегчы. Менавіта таму я маю яе вельмі рэдка.
Таксама Мариша з усіх членаў нашай сям'і любіць больш за ўсяго толькі мяне. Я заўседы гуляю з ей, часта яе гладжу. Бывае, яна сядзе да мяне на каленкі, ўляжацца ямчэй і пачне мурлыкаць. Нават калі я раблю ўрокі, я не праганяю яе, бо яна мне ніколькі не перашкаджае. Часцяком яна прыходзіць да мяне ноччу, калі я сплю, ўляжацца побач і зноў пачынае мурлыкаць. Часам я ад гэтага прачынаюся, але потым хутка засынаю пад яе мернае варкатанне.
Я люблю Маришу. Мама і тата таксама яе любяць. Таму, я думаю, яна стала сапраўдным сябрам нашай дружнай сям'і.
Подробнее - на Znanija.com -
znanija.com/task/12012022#readmore
