Синий кит<span>относится к усатым китам. Это самое крупное на Земле животное. Длина его тела — до 33 м! Вес — 150 т: тяжелее, чем 50 африканских слонов. Сердце крупного синего кита весит больше полутонны. Однако питается этот великан, как и все усатые киты, планктоном — мелкими рачками и другой крохотной морской живностью. У усатых китов вместо зубов во рту гигантское сито — китовый ус. Состоит он из 140 пар роговых треугольных пластинок. Основанием пластинка укреплена в десне кита так, что одна ее сторона обращена кнаружи, а другая — внутрь полости рта. Эта вторая сторона бахромчатая. Кит, захватив пастью воду, с помощью огромного 3-тонного языка выжимает ее наружу через китовый ус, как через сито. Рачки из планктона застревают в бахроме, и кит их проглатывает. Желудок синего кита вмещает до 2 т рачков! Когда кит выныривает из воды, чтобы сделать выдох-вдох, он выпускает фонтан высотой до 12 м. На поверхности воды синий кит спокоен и медлителен, но под водой может развить скорость до 40 км/ч. Синие киты плавают поодиночке или парами</span>
У меня есть любимая мелодия. Мне она очень нравится потому, что она такая плавная и как будтоты вдыхаеш и выдыхаеш. я бы посоветовала эту мелодию послушать и другим она называется вдох-выдох!
была рада помочь. отправь пожалуйста коментарий к моему ответу!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
На что смогу отвечу
по горизонтали: 3. Куй железо, пока горячо
по вертикали: 2. мел 4. известняк 5. торф
1)от того ,какое воспитание мне дали родители
2)своему поведению в некоторых моментах
3)стать лучше
4)за своё будущее
человек,без определённого плана на жизнь
<span> У паэме Я.Купалы «Курган» паказаны вобраз гусляра. Гэта стары чалавек, падуладны князю. Пра талент гусляра ведалі па ўсім свеце. Гусляр быў любімым і прызнаным у народзе. Ён быў чалавекам з вельмі чуйнай душою, здольны глыбей адчуваць, бачыць, усведамляць жыццё і з захапленнем расказваць пра гэта ў сваёй музыцы. У песнях гусляра апявалася цяжкае сялянскае жыццё і ў той жа час адчувалася спадзяванне на шчасце і лепшую долю. Сіла ўздзеяння мастацтва гусляра была настолькі вялікая, што ёй захапляліся не толькі людзі, але нават і ўсё жывое, прырода.
Гусляр — прыгонны чалавек, уласнасць князя, аднак ён мае сваю годнасць, погляды на жыццё, мужнасць. Апрануты гусляр, як звычайны селянін, носіць світку, здаецца, нічым не выдзяляецца сярод іншых, але ў яго «задумных вачах незвычайны агонь». Гэты агонь у вачах не прыніжанага, забітага чалавека, а мудрага старца, які за сваё жыццё пабачыў і зведаў многа. Ён мае свой погляд на свет і людзей, на грамадскія праблемы, выражае ідэалы «цемры сярмяжнай». У сваіх песнях гусляр нёс людзям праўду пра іх жыццё, таму «песня-дума за сэрца хапала». Слухаючы гусляра, сялянам здавалася, што кожны ў рэшце рэшт знойдзе сваё шчасце і «папараць-кветку».
На вяселлі княжацкай дачкі гусляр вырашыў сказаць праўду пра князя і яго багацце. Гусляр ведаў на што ідзе. Ён адмовіўся ад «поўных гуслі дукатаў».
Скурганіў бы душу чырванцом тваім я,
Гуслям, княжа, не пішуць законаў:
Небу справу здае сэрца, думка мая,
Сонцу, зорам, арлам толькі роўна.
Задума князя купіць гусляра за грошы, зрабіць яго сваім песняром і зламаць духоўна не спраўдзілася. Гусляр не здрадзіў сабе і свайму народу. Ён застаўся сапраўдным мастаком, вольным і незалежным духоўна. Гусляр загінуў, але перамог князя ў гэтым паядынку. Памяць пра яго жыве ў народзе. Людзі не забываюць свайго мастака, яго песні. Курган — гэта не магіла старца-гусляра, а помнік чыстаму сумленню, годнасці і таленту.</span><span>
</span>
