На маю думку сапраўдная прыгажосць чалавека крыецца ў яго душы. Бо па выгляду чалавек можа быць і прыгожы, але як пачнеш з ім гаварыць раскрываецца чалавечая душа. Сапраўдная прыгажосць чалавека пазнаецца і ў няшчасці, добры чалавек ніколі не адвернецца ад таго, у каго гора!
Два гады, як няма з намі нашай ўлюбёнкі, сабакі Лінды. Яна памерла ў дзень майго нараджэння. Слёз не было. Хацелася пабыць адной. Не атрымалася. Замоўлена кафэшка, запрошаныя госці. Дзень нараджэння - радасць. А радасці не было. Цяжар і пустата. Калісьці ў часопісе «Крестьянка» прачытала, што як бы цяжка не было з-за смерці жывёлы, трэба ўзгадваць тое добрае, што было звязана з ім, выказваць яму сваю падзяку. Менавіта гэта я і хачу цяпер зрабіць.
Для таго, каб адчуць чаргаванне зычных трэба праскланяць гэтае слова
н.скл. пошта
р. скл. пошты
д.скл.пошце
в.скл. пошту
т.скл. поштай
м. скл. аб пошце
Верш-прысвячэнне роднай вёсцы, напісаны выхадцам з Калоднага Сяргеем Карыцькам.
Ёсць у Палессі…
Ёсць у Палессі вёска незвычайная,
Што лашчыць беларускай мовай слых,
Навокал дыялекты разнастайныя –
І гэта пацяшала нас, малых.
Мінулае тут з марамі сустрэлася,
Яго я адкрываю кожны год…
Прапрадзед быў паплечнікам Міцкевіча,
Са Шчорсаў пачынаўся радавод.
І беларускасць тут здаўна нязводная,
Дайшла да нашай вёскі праз вякі…
Люблю, як маці, роднае Калоднае,
Заўсёды сэрцам з вамі, землякі!
Ну наверное навлніцы і маланкі