Свой хлеб — і на калодзе абед.
Адзін хлеб не прыядаецца.
Галоднаму і луста смачная.
Хлеб не зяць — паглядзяць ды з'ядзяць.
Хлеб гара не родзіць, але з хлеба не зводзіць.
Ідзеш на часок — бяры хлеба кусок. Едзеш на дзень — бяры хлеба на тыдзень.
Хлеб не свякроў, з'ядзім да Пакроў.
Калі хлеб у возе, то няма бяды ў дарозе.
Здзек над хлебам — грэх.
Хоць вялікая луста, ды ў сярэдзіне пуста.
Не на тое я хлеб спёк, каб ён за парог уцёк.
Абы хлеба кусок — будзе жыць пастушок.
Галоднаму і луста смачная.
<span>1. З васільковыми вачыма - словазлучэнне.
2. Галоўнае слова - вачыма (выражана назоўнікам), залежнае слова - васільковымі (выражана прыметнікам.
3. Значэнне - прадмет і яго прымета.
4. Спосаб сувязі - дапасаванне.
1. Падае зверху - словазлучэнне.
2. Галоўнае слова - падае (выражана дзеясловам), залежнае слова - зверху (выражана прыслоўем).
3. Значэнне - дзеянне і яго прымета.
4. Спосаб сувязі - прымыканне.
1. Абдымае зямлю - словазлучэнне.
2. Галоўнае слова - абдымае (выражана дзеясловам), залежнае слова - зямлю (выражана назоўнікам).
3. Значэнне - дзеянне і прадмет, на які яно накіравана.
4. Спосаб сувязі - кіраванне.</span>
ГАРЛАХВАЦКИ выкарастоувау свае службовае становишча, а именно прымусиу Тулягу написать навуковы даклад пад именям Гарлахвацкага. Сначала смяяуся Гарлахвацки, потым Туляга. Туляга вырашау "падставить" Гарлахвацкага з дакладом пры каторам яго высмяяли и за гэтага уси смеялися с грлахвацкага и Туляга смяяуся апошним
170 гадоў таму ў Брэсце служыў рускі паэт А. С. Грыбаедаў . Навакольная прырода , рэдкія маляўнічыя віды , рака Буг , мястэчка Цярэспаль , прыгожыя астраўкі дуброў і вязаў гаяў , аддаленыя сядзібы , лясы і даліны выклікалі ў паэта радаснае настрой і натхнілі яго на напісанне « Лістоў » , дзе ён з вялікай цеплынёй кажа аб Бярэсце . Значыць, яшчэ ў часы , апісаныя А. С. Грыбаедавым , горад называўся Бярэсце , як сведчанне таго , што на гэтым месцы шмат - шмат стагоддзяў таму вялася нарыхтоўка бяросты ( бярозавай кары). Праўда , пры археалагічных раскопках старажытнага Бярэсця не выяўлена ні адной берасцяной граматы , а ўсе пісьмовыя дакументы , знойдзеныя там , былі напісаны на скуры , пергаменце і дрэве. Такім чынам , першапачатковае здагадка няправільна.
Многія навукоўцы вылучаюць зараз новую версію паходжання назвы - ад расліны бярост . Так у старажытнасці мясцовыя жыхары , для якіх характэрны палескі гоман , называлі дрэва вяз , або ільм . Яшчэ і ў нашы дні пажылыя людзі Брэсцкага, Кобрынскага, Драгічынскага , Іванаўскага раёнаў дрэва вяз называюць бяросты. У цяперашні час у навакольных лясах сустракаюцца адзінкавыя асобнікі гэтых магутных раслін. Затое ў гэтых раёнах бярост ( вяз ) з'яўляецца асноўнай драўнянай пародай , што ўпрыгожвае вуліцы вёсак і вёсак. Увесь гэты край у старажытнасці называўся Берасцейскай зямлёй , якая ўваходзіла ў свой час у склад Валынскага княства. Такія назвы ў старажытных славян не адзінкавыя. Драўніна вяза здаўна славіцца сваёй даўгавечнасцю. Палі , зробленыя з вяза і кедра , ужо цэлыя стагоддзя трымаюць на вадзе многія будынкі горада Венецыі. А толченый кара вяза не раз ратавала нашых продкаў ад галоднай смерці.
<span>Пад Кіевам у X - XI стагоддзях паўстала селішча Берастова, былая летняя рэзідэнцыя кіеўскіх князёў , пабудаванае на Пячэрскай гора . Цяпер гэта Кіева- Пячэрская лаўра.
</span>
Ветрык - вецер Завіруха - мітусня
