Восенню ў лесе
Добра восенню ў лесе :жоўтыя ды чырвоныя колеры навокал, лісты з дрэў асыпаюцца ад подыху ветру, у паветры прыемна пахне грыбамі. Часам пачуецца цоканне ваверкі ці крык кімсьці спужанага крумкача. У такі час кожнаму, будзь гэта чалавек альбо жывела, хочацца пашпацыраваць па лесе, падыхаць свежым як ніколі паветрам. Кожны рыхтуецца да зімы. Шпарка скочуць па імхах зайцы, шукаючы прыдатную для зімоўкі яміну. Цягнуць у свае дуплы арэхі ды жалуды ваверкі.
Восенню ў лесе паўсюль жыцце. Кожны чалавек павінен адкласці справы і выбрацца ў лес, каб на свае вочы ўбачыць сапраўдную прыгажосць восені.
Месяцаў чатыры назад я купіла сабе новую кашулю. Мне яна адразу спадабалася, і я радасна надзела яе назаўтра, ідучы ў школу. Канешне, дзяўчынкі ў класе адразу заўважылі маю абнову. Яны пачалі с захапленнем расхвальваць мой выгляд. Нават Света, з якой мы ніколі добра не ладзілі, сказала мне, што я выдатна выглядаю.
А мая лепшая сяброўка Таня адвяла мяне ўбок і ціхенька сказала: "Алеся, ты не крыўдуйся, кашуля прыгожая, але гэта зусім не твой колер. У гэтай кашулі ты выглядаеш бледнай, быццам смерць". Я адпіхнула яе і пабегла дадому. Там я паскардзілася матулі, як мяне пакрыўдзіла мая лепшая сяброўка. Я сказала, што мне цяпер здаецца, што Света - лепшы мне сябар, чым Таня.
Матуля ўсміхнулася і сказала мне словы, якія я запомню на ўсё жыццё: "Дачушка, не той друг, што мёдам мажа, а той, што праўду кажа. З тваім колерам валасоў і скуры табе на самой справе лепш было выбраць кашулю не такога крыклівага колеру. Не крыўдуй на Таню. Лепш наступным разам вазьмі яе з сабою ў магазін. У тваёй сяброўкі выдатны густ".
Мне стала сорамна. Назаўтра я папрасіла ў Тані прабачэння. Цяпер я ведала, хто мне сапраўдны сябар.
Багацце, мілагучнасць і веліч беларускай мовы - прадмет захаплення многіх айчынных класікаў. Тым больш дзіўна, што нашы сучаснікі недаацэньваюць яго ролю, замусоривая сваю прамову англицизмами, жарганізмаў, прастамоўныя выразы, навамодным інтэрнэт-слэнгам і зняважлівых словамі. Калі б кожны задумаўся, якую каштоўнасць уяўляе сабой беларускую мову й якімі велізарнымі магчымасцямі для выражэння думак ён валодае, то імкнуўся б спазнаць яго яшчэ глыбей і пагардзіў б іншымі сродкамі. У чым жа сакрэт рускай мовы і чаму я яго так люблю? Паспрабую растлумачыць з дапамогай важкіх аргументаў і навочных прыкладаў.
<span>Багацце беларускай мовы - не ў колькасці лексічных адзінак, зафіксаваных ў слоўніку, а ў яго гнуткасці, якая не мае межаў. Так, напрыклад, лічыцца, што больш за ўсё слоў змяшчаецца ў англійскай мове - каля мільёна на сённяшні дзень. У «Слоўніку сучаснай беларускай літаратурнай мовы» - толькі 131000. Але пры гэтым не ўлічваецца унікальная асаблівасць нашай мове: калі прыняць да ўвагі ўсе магчымыя словаформы, то колькасць лексічных адзінак у рускай мове перавысіць 1,5 мільёна.
Трэба шанаваць родную мову!</span>
А сфотографировать не судьба?
Справа (ў значэнні 'дело') і справа (як прыслоўе) пішуцца і вымаўляюцца аднолькава. Антонімы: левы-правы, злева-справа
