Хан Бату ў казцы Ўладзіміра Караткевіча «Лебядзіны
скіт» — злы, мудры , ваяўнічы,
жорсткі ,
сваянраўны,
бессардэчны, ганарлівы,
карысны і,
бясчэсны. Ён пapaўнoўвae нapoд
рускай зямлі ca cтaткaм, y якiм кoжны, як жывёлa, дyмae тoлькi пра тое, каб з’есці
іншага, пакуль не з’елі яго. Ён здзeклiвa выкaзвaeццa пpa пaлoнныx, якiя xyткa
зaбyдyць cвaю мoвy i cвaю зямлю. Гэта гаворыць пра яго як пра чалавека,
упэўненага ў сабе, ганарлівага і чэрствага — ён атрымлівае асалоду ад
сапраўднага моманту, адчувае сябе пераможцам і не думае пра будучыню.
Ответ:
Верш апавядае аб тым, як можна любиць сваю родную мову. Ен пабуджае нас да таго, што любиць мову дабрэй за усе циха, па-свойму.
Аутар параунае родую мову з маленькай крыничкай, и гаворыць, што крыница не хвалицца, што грымотрей за прыбой, яки, хутчэй за усе, параунауся з чужой мовай.
Сам паэт у самым пачатку папярэджвае, што не будзе хвалицца сваей мовай перад иншыми
Дверь - дзверы
черника - чарніцы
земляника - суніцы
клюква - журавіны
ежевика - ажыны
малина - маліны
голубика - буякі
смородина - парэчкі
крупа - крупы
поведение - паводзіны
На ўзлеску - лес, лясны, пералесак, лесавік (корань - лес/ляс)
птушыны - птушка, птушачка (корань - птуш)
пралеска - лес, лясны, пералесак, лесавік (корань - лес/ляс)
дыхае - удых, выдых, удыхнуць, выдыхнуць (корань - дых)
зямля - зямелька, зямельны, зямляк (корань - зямл/зямель)
Нацыянальная культура нашай краіны - як яе не забыць?Для гэтага мы павінны не забываць традыціі, песні, творы, асветнікаў нашай Радзімы, ведаць яе гісторыю. З пакалення ў пакалення разказваць гісторыю. Каб нацыянальная культура развівалася, трэба больш размаўляць і чытаць на сваёй роднай мове, так як яна адна з найвайжнейшых скарбаў краіны.
