Архитектура. то есть:
Древнейшим сохранившимся сооружением на территории города является Спасо-Преображенский собор Спасского монастыр<u>я</u>. Святые ворота, Спасо-Преображенский собор, церковь Ярославских Чудотворцев, трапезная и настоятельские покои, звонница, ризница, корпус мо<span>нашеских келий.</span>
Торт, варенье, пряник, орехи и я тут квас нашла...
Жиембет Бартоғашұлы ((1570-1575) жылдар шамасында туып, 1643 жылы дүниеден қайтқан). Қазақтың аса талантты жырауы, биі әрі жеңімпаз батыры. Ол Кіші жүздің Байұлы тайпасының Тана руынан шыкқан. Жиембеттің жас шағы қазіргі Батыс Қазақстан аймағының Өзен, Жем, Арал аралығындағы ауылдарда өткен. 16 жасынан хандар, билер, батырлар жанында жүріп, ел билігіне араласады. Өсе келе ол Есім ханның беделді биі әрі батыры дөрежесіне көтеріледі. Талай ұрыс, шайқастарға катысып, ерлік көрсетеді. Ханның жауынгер жасағын баскарып, жеңімпаз қолбасшы болады. Ол сонымен бірге Еңсегей бойлы Ер Есімнің кіші жүз еліндегі ең бір беделді бас биі ретінде танылады. Жиембет әсіресе 1620 жылғы Есім ханның ойрат-қалмақтармен соғысы кезінде ерекше ерлік, тапқырлық көрсетіп, шапқыншы жауды ойсырата жеңіп, бетін кайтарады.[1]. Жиембет жыраудың ересен ерлігі мен әділ де алғыр билік қызметі былай жазылған: "...Ол Есім ханның кіші жүздегі ел басқарушы биі, қолбасшы батыры болған. Қалмақтарға қарсы 1620-27 жылдарғы жорықтарға қатысып ұйымдастырушылық қабілетімен, ерлігімен көзге түскен". Сөйтіп ол үлкен абырой, беделге ие болады. Жиембет бидің Есім ханмен бұл достық қарым-қатынасы ұзаққа бармайды. Екеуінің арасында ел аралық бітімгерлік, жер дауы, жесір дауы кезінде келіспеушілік өрістей береді.
Он был посредником в этом деле, представителем жителей города, по просьбе которых поехал на переговоры к Святославу, отцу Глеба. У него была репутация человека, которому важна "Божья правда", по таким канонам он и сам жил, ставя божью наивысшую справедливость над человеческой и княжеской. Поэтому жители города ему доверяли и послали именно его на переговоры. На тот момент город остался без князя (Ростислав, который выгнал Глеба, был отравлен и умер). Никон поехал высказать князю требование города в новом князе, и таким образом Глеб снова вернулся княжить в Тмутаракань.
Тем что все люди разные. У них разное мышление, мысли. И я считаю что это нормально когда один и тот же персонаж по-разному воспринимается читателями
