1 Вабяць фантазия и таямничасць;
2 Мой сябр - Кирыла;
3 разважанне пра бога и маего дзеда
4 Цикавасць да книги
5 Новы настауник геаграфии
6 Андрэй Камински мае рэдкую книгу
7 Зближэнне з Андрэем за книги
8 Розныя жыццёвыя дароги сяброу
Вот и весь план:)
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор'е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, - гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы - мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень - мой любімы асенні месяц, а восень - мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень - сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень - цудоўная, на мой погляд, пара.
Я жду от друзей звонки
Пошёл пока на гонки
И люди все люты
А саночки мои скуты
Вокруг всё так звениць
А рядышком шумиць
Хочу холодную зиму
Я хоть какой её люблю
Н. скл. Дзве тысячы дзясяты год
Р. скл. Дзвюх тысяч дзясятага года
В. скл. Дзве тысячы дзясяты год
Д. скл. Дзвюм тысячам дзясятаму году
Т. скл. Дзвюма тысячамі дзясятым годам
М. скл. Дзвюх тысячы дзясятым годзе
