ОКОЛИ́ЧНОСТЬ, околичности, чаще мн., жен. Не относящиеся к делу подробности, косвенные сторонние намеки, скрывающие суть дела. Говорить без всяких околичностей (по существу, прямо, без намеков и отступлений). «Без околичностей приступил к делу.» (с) Чехов.

0 0

4 года назад

Прочитать ещё 2 ответа

Складзице сказы каб у адных прапанаваныя словы были дзейникам а у других звароткам беларуская зямля , дарагия вучни, слауныя дзе

ирина вислоухая

Беларуская зямля славiцца сваёй гасцiннасцю. (дзейнiк)

Беларуская зямля, якi я шчаслівы зноў бачыць цябе! (зваротак)

Дарагія вучні, стаўцеся да школьнай маёмасці беражліва! (зваротак)

Мае дарагія вучні прыходзілі павіншаваць мяне з днём настаўніка. (дзейнiк)

Слаўныя дзеці, скажыце, як прайсці ў аптэку? (зваротак)

Гэтыя слаўныя дзеці вельмі мне дапамаглі. (дзейнiк)

Шаноўныя настаўнікі, сачыце за паводзінамі сваіх вучняў у транспарце. (зваротак)

Шаноўныя настаўнікі сустрэліся ў актавай зале. (дзейнiк)

Дарагі сябра, калі ўжо мы пабачымся? (зваротак)

Дарагі сябра зрабіў мне лепшы падарунак. (дзейнiк)

Мілы дружа, сядзем разам. (зваротак)

Мілы дружа мне напісаў. (дзейнiк)

Паважаны чытач, беражы кнігу! (зваротак)

Адзін паважаны чытач спытаў, як гэта было магчыма? (дзейнiк)

Квітней, Радзіма мая дарагая! (зваротак)

Радзіма цябе ніколі не забудзе. (дзейнiк)

Настаўнік спазніўся на ўрок. (дзейнiк)

Настаўнік, ты павінен выхоўваць у вучнях сумленне! (зваротак)

0 0

4 года назад

Знайдзiце гэты урывак у тэксце I. Шамякiна Тывожнае шчасце Дзень выдаўся цёплы (па)красавіцку прыпякала сонца але быў моцны веце

markushevaekaterina

Дзень выдаўся цёплы, па-красавіцку прыпякала сонца, але быў моцны вецер. Ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі , свістаў у яшчэ голых галінах прысад. Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. Хутка падсыхалі дарогі, на пясчаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл, гнаў яго ў напоўненыя вясновай вадой лагчынкі. На вышэйшых мясцінах, дзе глеба падсыхала, аралі трактары. А з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег, спрасаваны вятрамі ,дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі.
Саша не рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра, а адтуль па чыгунцы.
Ісці было прыемна і лёгка.
Была хвіліна калі Сашу хацелася вярнуцца назад. Але ён адчуваў,што ісці назад будзе цяжка, а яшчэ цяжэй будзе пасля. Думкі пра Жэню не дадуць яму нi сну нi спакою, і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. Ды і нельга спыняцца на паўдарозе. Вунь ужо зусім недалёка лес. Не даходзячы да яго , трэба павярнуць па шляху направа, мінуць невялікі бор, што ўразаўся ў поле вузкай касой, а там і Ліпнікі. Бор гэты прасвечваўся з краю ў край, бо навокал было шмат пачарнелых пнёў. Надзвычай роўныя і высокія прыгажуні-сосны гойдаліся ад ветру, рыпелі і аднастойна, і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (І. Шамякін).

0 0

4 года назад