Я <span>вельмі люблю
Беларусь і ганаруся тым, што жыву ў гэтай цудоўнай краіне. У ёй шмат выдатнага —
прыемныя людзі, камфортны клімат, багатая гісторыя. Але я больш за ўсё ў сваёй
краіне цаню прыроду. Увогуле, мне падабаецца гуляць, я часта адкрываю для себе
нешта новае. Беларусь — краіна, багатая на лясы, рэкі і азёры. «Сінявокая» —
так часта кажуць пра яе. У розных рэгіёнах Беларусі розныя рэкі і азёры. А вось
што датычыцца лясоў — яны проста цудоўныя! У беларускіх лясах растуць
розныя дрэвы — як дрэвы з ігліцай, так і з лісцем. Самая лепшая пара для
таго, каб атрымліваць асалоду ад наведвання лесу — гэта, канешне, лета.
Здорава паехаць у вёску, рана-рана, калі сонца толькі ўзбіраецца на неба,
выйсці з хаты ды пайсці ў грыбы ці ў ягады. Ды і проста пагуляць па лесе,
ловячы кожны птушыны спеў і прыродны гук — тое, чаго часам не хапае ў
паўсядзённым жыцці вялікіх гарадоў.</span>
<span>Приморский, плотский, авторитетский, человеческий, светский, авторский, французский, детский, варварский, советский, </span>
Я напішу
Мы напішам
Я буду пісаць
Мы будзем пісаць
Ты напішаш
вы напішаце
ты будзеш пісаць
вы будзеце пісаць
ён напіша
яны напішуць
ён будзе пісаць
яны будуць пісаць
Я пакармлю
мы пакормім
я буду карміць
мы будзем карміць
ты пакорміш
вы пакорміце
ты будзеш карміць
вы будзеце карміць
ён пакорміць
яны пакормяць
ён будзе карміць
яны будуць карміць
<span>Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. З прыходам вясны быццам зараждаецца новае жыцця. Рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. Дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. Птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. Сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. Чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. Зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. Цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. Нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыгажосць роднай прыроды. Вось за гюта я так кахаю вясну.</span>
Недачытаная книга, незакончаны шлях, нямазанае.
Не написана, не роблена, не скошана.
