<span>Дзеянне твора адбываеца ў былой заходняй Беларусі, якая ў 1921 годзе была аддадзена пад уладу Польшчы. У пачатку аповесці Даніку было ўсяго сем гадоў. Ён па-дзіцячы глядзіць на свет і жыве сваімі дзіцячымі радасцямі і засмучэннямі. Крыўдна, а часам горка і балюча, калі цябе дражняць, асабліва жабраком. Іншы раз можна пацярпець, але найчасцей трэба не даваць сябе ў крыўду, адбівацца, а часам уцякаць плачучы і клікаць на дапамогу маці.
Даніку вельмі хочацца ў школу. Яна вабіць хлопчыка новым незнаёмым светам, якім жывуць старэйшыя вучні, а яшчэ вельмі хочацца абуць новыя бліскучыя боцікі (першыя ў жыцці!), што мама купіла да школы. У канцы аповесці Даніку дванаццаць гадоў і сярод аднакласнікаў вылучаецца асаблівымі здольнасцямі да навукі. Ён не можа мірыцца з тым, што ў школе дзеці вучацца на чужой мове, што багатыя яго аднакласнікі насміхаюцца з беднасці.
Вялікі ўплыў на Даніка аказалі ўмовы жыцця, а таксама дарослыя. Яму пашчасціла сустрэцца з цудоўнымі настаўнікамі: вясковым чалавекам Міколам Кужалевічам і польскай настаўніцай пані Мар'яй. Мікола Кужалевіч адкрыў Даніку сілу еднасці, братэрства працоўных, гаварыў пра нацыянальную годнасць беларусаў. Пані Мар'я абудзіла любоў і павагу да польскага народа, паказала Даніку працоўную Польшчу, багацце яе літаратуры і мовы. Прайшоў час — і ўжо сам Малец гуртаваў вакол сябе аднакласнікаў, дзяцей беднаты, каб усе трымаліся адзін аднаго.
Але жыццё сутыкала героя і з іншымі настаўнікамі, такіх, як Цаба, Рузя, Дулемба. Хлопчык не мог назваць іх сваімі настаўнікамі, бо тыя ненавідзелі вучняў, абражалі іх, асабліва і пагардліва ставіліся да дзяцей беларусаў.
І галоўны герой аповесці сам стаў вучыць сваіх равеснікаў чытаць на роднай мове. Хлопец многа думаў, аналізаваў убачанае і пачутае, шукаў адказы на пытанні, якія ставіла перад ім жыццё. Таму ў канцы аповесці Данік — не проста хлопчык, а сын свайго народа і ратавальнік сваёй роднай мовы .
</span><span><span> 40 Нравится</span><span> <span>Пожаловаться</span></span></span>
План 1. Детство и отрочество Петруши Гринева в родительском семействе. 2. Отец решает отправить сына на государственную службу. Путь и прибытие Гринева в Белогорскую крепость. 3. Жизнь Гринева в крепости. Конфликт со Швабриным. Любовь к Маше Мироновой. 4. События, связанные с восстанием Пугачева. Штурм крепости. Гибель капитана Миронова и его жены. 5. Помилование Гринева Пугачевым. Главарь мятежников посылает офицера в Оренбург в качестве парламентера. 6. Прибытие Гринева в Оренбург и военный совет. 7. Маша просит о помощи. 8. Возвращение Гринева в Белогорскую крепость и вызволение Маши. 9. Маша Миронова и Петр Гринев покидают крепость — Пугачев их отпустил. 10. Арест Гринева. Маша отправлена в деревню к родителям своего жениха. Гринева судят в Казани. Навет Швабрина. 11.Маша Миронова едет в Петербург в царице с просьбой о помиловании Гринева. 12.Царица помогла просительнице. 13. Эпилог. Несколько слов от автора.
Он бескорыстен, не жаждет наживы, он искренне любит свою работу. он выдержал первые два испытания, но третье ему было не под силу. Не могу забыть хозяйку медной горы. стал часто болеть и стал охотиться, однажды пошел на охоту к тому месту где впервые встретил ее и не вернулся. спустя время его нашли мертвым.
У этих рассказав сходство то что в обоих рассказывается о мучениях детей,которым не повезло!!!