"В дурном обществе" - повесть Владимира Галактионовича Короленко, в которой рассказывается о крепкой дружбе мальчика Васи с двумя ребятишками - Валеком и Марусей. Огромная разница в социальном статусе (Вася - из состоятельной семьи- он сын судьи, а Валек и Маруся - бездомные нищие) не мешает детям хорошо относиться друг к другу и дружить. Рассказ ведется от лица Васи.
"Моя мать умерла, когда мне было шесть лет" - с этих слов начинается повесть. Отец Васи, потеряв любимую жену, замкнулся в своем горе. Он почти перестал обращать на мальчика внимание. Иногда он пытался воспитывать мальчика, но Вася видел лицо отца, всегда суровое из-за огромного горя, и робел. Он опускал глаза и замыкался в себе. Отец спрашивал, помнит ли Вася мать. Конечно, Вася помнил ее и скучал по ней. Ночами Вася горько плакал от боли и горя. Однако сказать отцу об этом мальчик не мог - не находил слов. Так в шесть лет Вася узнал "ужас одиночества".
Поэтому Вася избегал встреч с отцом и редко бывал дома. Вася утром уходил в город, а возвращался поздно вечером. Если сестренка Соня к тому времени еще не спала, Вася играл с ней.
Найти общий язык с отцом Васе помог трагический случай. Мальчик подружился с детьми - Валеком и Марусей, детьми нищего Тыбурция Драба. Маруся, ровесница Сони, тяжело болела. Чтобы немного развлечь девочку, Вася принес ей из дома куклу. Пропажа игрушки обнаружилась, отец был очень зол. Кукла была подарком покойной матери. Пришедший к судье Тыбурций вернул куклу и сообщил о смерти Маруси. Так судья узнал, что он ошибался, считая сына негодным мальчишкой.
Сила являет собой не физическое благополучие, а духовное. По-настоящему силён тот, кто стоит на стороне правды и справедливости, даже если он мал, слаб и беспомощен. Силой называют духовное состояние человека при котором он стоит на стороне правды и справедливости.
(Силён не тот, у кого мышцы, а тот - кто за правду и честность)
Туған күні
1897 жыл, 28 қыркүйек
Туған жері
Шыңғыс болысы, Семей уезі, Семей облысы, Ресей империясы (қазіргі кезде - Абай ауданы, Шығыс Қазақстан облысы, Қазақстан)
Қайтыс болған күні
1961 жыл, 27 маусым (63 жас)
Қайтыс болған жері
Мәскеу, КСРО
Азаматтығы
 Ресей империясы → КСРО
Ұлты
қазақ
Мансабы
прозаик, ақын, драматург, жазушы және ғалым
Бағыты
социалистік реализм
Жанры
роман
Шығармалардың тілі
қазақша
Марапаттары

Мұхтар Омарханұлы Әуезов – қазақтың ұлы жазушысы, қоғам қайраткері, ғұлама ғалым, Қазақстан ғылым академиясының академигі (1946), филология ғылымдарының докторы, профессор (1946), Қазақ КСР-нің еңбек сіңірген ғылым қайраткері (1957).[1]
Өмірбаяны
Ол қазіргі Шығыс Қазақстан облысыныңАбай ауданындағы Бөрілі деген жерде 1897 жылы 28 қыркүйекте туған. Мұхтардың атасы Әуез ескіше сауаты бар, араб, парсы, ортазиялық түркі әдебиетімен таныс болған. Мұхтар бала кезінде атасының үйретуімен арабша хат таниды. Мұхтардың әкесі Омархан да, атасы Әуез де Абай аулымен іргелес отыратын, құдалы, дос-жар адамдар еді. 1908 жылы Семейдегі Камалиддин хазірет медресесінде оқып, одан кейін орыс мектебінің дайындық курсына ауысады. 1910 жылы Семей қалалық бес кластық орыс қазына училищесіне оқуға түсіп, соңғы класында оқып жүргенде «Дауыл» атты алғашқы шығармасын жазады.
Училищені 1915 жылы аяқтап, Семей қалалық мұғалімдер семинариясына түседі. Семинарияда оқып жүріп Шәкәрім Құдайбердіұлының «Жолсыз жаза» дастанының негізінде «Еңлік-Кебек» пьесасын жазып, оны 1917 жылы маусым айында Ойқұдық деген жерде сахнаға шығарады.

Мұхтар Омарханұлы Әуезов құрметіне шығарылған марка
Ресейдегі саяси төңкерістер Әуезов өміріне үлкен өзгерістер әкеледі. Ол Семейде «Алаш жастары» одағын құрып, түрлі үйірмелердің ашылуына ұйытқы болады. Жүсіпбек Аймауытовпен бірігіп жазған «Қазақтың өзгеше мінездері» аталатын алғашқы мақаласы 1917 жылы 10 наурызда «Алаш» газетінде басылды. 1918 жылы 5-13 мамырда Омбы қаласында өткен Жалпы қазақ жастарының құрылтайына қатысып, оның орталық атқару комитетінің мүшесі болып сайланады. Әуезов жазушы Жүсіпбек Аймауытовпен бірлесіп, Семейде «Абай» ғылыми-көпшілік журналын шығаруға қатысады. 1919 жылы семинарияны бітіріп, қоғамдық-саяси жұмысқа араласады. 1919 жылы желтоқсанның төртінде Семейде большевиктер билігі орнап, Әуезов Семей губревкомының жанынан ашылған қазақ бөлімінің меңгерушісі және «Қазақ тілі» газетінің ресми шығарушысы болып тағайындалады. 1921 жылы қараша айында Қазақ АКСР-і Орталық атқару комитетінің (ОАК) төралқа мүшелігіне сайланып, онда кадр мәселесімен айналысады
Ответ:Фотограф -большой и редкий случай в деревне.
Фотография-память на всю жизнь.
Но Витя из солидарности с заболевшим другом не пошел фотографироваться. Нет его на той памятной фотографии.
Объяснение:
Быть добрым – значит, не обижать слабых, не обманывать и помогать людям. Добро проявляется во многом. Если ты выполнил долг перед семьей, перед родными, никого не подвел – это доброта.
Добро в моем понимании - это намеренно и бескорыстно помочь другому, не ожидая чего-то взамен. Если я просто подсказал незнакомому мне человеку, как пройти в интересующее его место - это уже добро. Добро, сделанное без усилий и спонтанно - самый приятный поступок для меня.Худо, наоборот же, не дает ничего полезного для человека. Чтобы не приносить людям плохое,мы должны воспитывать себя, уметь отделять доброту от худого,а если уж соприкоснулись с таким,то следует,согласно пословице, отослать его в нору и пусть оно там ползает.
