<span>Ну тогда понятно обьясню Хлестаковщина в наше время существует и причём ещё сильнее чем в Ревизоре например ресторанный критик пршёл в кафе и ему делают всё лучше чем у обычных клиентов
</span>
В жизни каждого человека существуют какие-то вещи, которые помогают ему не только в сложных жизненных ситуациях, но и в повседневной жизни. Они согревают, вдохновляют, направляют. Просто радуют, доставляют удовольствие.
Мне кажется, что часто такими вещами становятся книги. Это вовсе не удивительно. Книга способна поддержать, подсказать, поднять настроение, навести на нужную мысль, поделиться мудростью, развеселить, доставить эстетическое наслаждение. Практически книга – это твой молчаливый, «материальный» друг и старший товарищ, надо лишь суметь разглядеть в ней это.
Мне кажется, я умею «дружить» с книгами. Самыми необходимыми для меня, самыми дорогими являются «Евгений Онегин» А.С. Пушкина, лирика Анны Ахматовой. Из зарубежной литературы я могу назвать, пожалуй, «Сказки» Андерсена, «Собор Парижской Богоматери» В. Гюго, «Консуэло» Ж. Санд.
Робинзон Крузо попал на остров при крушении корабляю. Он начал бороться за свою жизнь, для этого он построил себе (грубо говоря) шалаш, искал для себя еду, питье, и каждый день ждал , что на <span>горизонте, то что его может спасти, но к сожалению прошло много времени и лет и он потерял надежду на спасение и он жил как и раньше, делал тоже самое каждый день... ну а дальше, счастливый конец...
Э<span>тот человек целеустремленный, добрый, смышленный, и не потерялся во времени и "практически" не сошел с ума на этом острове.</span></span>
У аповесці "Сотнікаў", як і ў большасці твораў В. Быкава, узнімаецца
праблема асабістай адказнасці чалавека за лёс іншых людзей, высвятляюцца
прычыны маральнага падзення, здрадніцтва адных і духоўнай велічы,
высакароднасці другіх. Аўтар даследуе пытанне, на што здольны чалавек ва
ўмовах, "калі магчымасці абараніць жыццё вычарпаны ім да канца і
прадухіліць смерць немагчыма". Цэнтральнымі героямі аповесці з'яўляюцца
партызаны Сотнікаў і Рыбак. У барацьбе з ворагам яны не навічкі. Сын
героя грамадзянскай вайны, камандзір батарэі Сотнікаў ваяваў на фронце,
трапіў у палон, цудам вырваўся з яго і прадоўжыў барацьбу ў партызанскім
атрадзе. За плячыма старшыны стралковай роты Рыбака франтавыя баі,
акружэнне, удзел у партызанскім руху. Лёс асабліва зблізіў герояў твора
пры выкананні задання па здабычы для партызан харчоў. Ідучы на выкананне
задання, яны па-рознаму рэагуюць на будучую небяспеку, і здаецца, што
дужы, энергічны і кемлівы Рыбак больш здольны на подзвіг, чым фізічна
слабы і хворы Сотнікаў. Але калі Рыбак, які ўсё жыццё "ўхітраўся знайсці
які-небудзь выхад", унутрана гатоў да здрады, то Сотнікаў да апошняга
ўздыху застаецца верным абавязку чалавека і грамадзяніна. Героям твора
не ўдалося выканаць апошняе партызанскае даручэнне: яны трапілі пад
абстрэл паліцаяў і, хаваючыся ад іх на гарышчы ў хаце Дзёмчыхі, былі
ўзяты ў палон. Перад смяртэльнай пагрозай Сотнікаў і Рыбак паводзяць
сябе адпаведна сваім характарам і ідэйным перакананням. Сотнікаў з
гонарам праходзіць праз цяжкія выпрабаванні і ў самай бесчалавечнай
сітуацыі застаецца чалавекам, адданым Радзіме, верным сваім высакародным
ідэалам. Ён, безумоўна, жадаў бы загінуць у баі і амаль "ужо
зайздросціў тысячам тых шчасліўцаў, што знайшлі свой канец на шматлікіх
палях баёў". Але гэта стала немагчымым. І таму ў ноч перад пакараннем
Сотнікаў думае не пра сябе, а кіруецца высокімі маральнымі прынцыпамі,
думае пра тое, як выратаваць Дзёмчыху і старасту Пётру. Запатрабаваўшы
следчага, ён заявіў: "Я - партызан, астатнія тут ні пры чым". На жаль,
гэта прызнанне не падзейнічала на катаў: раніцай з пяці падрыхтаваных
для павешання петляў засталася свабоднай толькі адна, прызначаная для
Рыбака. Паводзіны Рыбака ў крытычнай для яго жыцця сітуацыі іншыя. Не
будучы нягоднікам, перакананым здраднікам і ворагам, ён любымі магчымымі
сродкамі (нават смерцю таварыша) хоча захаваць жыццё. Рыбаку здаецца,
што, застаўшыся жывым, ён зможа ашукаць ворагаў, уцячы да партызанаў і
прадоўжыць там далейшую барацьбу з акупантамі. Аднак сітуацыя, у якой
апынуўся герой твора, вымушае яго крок за крокам дагаджаць і ўступаць
каварнаму і бязлітаснаму ворагу, хітраваць і выкручвацца перад ім,
думаць толькі аб сабе, ігнараваць інтарэсы іншых і, нарэшце, скаціцца ў
духоўную бездань. Зразумеўшы жахлівасць свайго здрадніцкага становішча,
Рыбак спрабуе павесіцца (у прыбіральні), але гэтаму перашкодзілі
абставіны. І тады герой твора спрабуе апраўдаць свае дзеянні, вінаваціць
за гэта не столькі сябе, колькі жорсткія ваенныя ўмовы, ненавісны
вайсковы лёс і нават Сотнікава, хвароба і раненне якога нібыта паслужылі
асноўнай прычынай іх палону. Аповесць "Сотнікаў" вызначаецца глыбокім
філасофскім роздумам аб жыцці і смерці, аб чалавечым абавязку і
гуманізме, якія несумяшчальныя з любымі праявамі эгаізму. Паглыблены
псіхалагічны аналіз кожнага дзеяння і руху герояў, кожнай іх думкі і
слова - адна з вызначальных рыс твора. Вялікая духоўная моц Сотнікава
заключаецца ў тым, што ён, пастаўлены перад выбарам жыцця і смерці,
здолеў прыняць смерць і тым самым паказаў веліч чалавечага духу,
нязломнасць характару, непахісную веру ў будучыню людзей.<span>
</span>