Маша была влюблена в Дубровского
Троекуров не любил Дубровского
отец относился с уважением к Дубровскому
простые люди любили и уважали и Дубровского, потому что он был справедливым
Робинзон Крузо действительно является незаурядной личностью. Во-первых не каждого человека назовешь личность, ведь личность это человек который имеет свои качества достижения отличные от других, Робинзон Крузо тем и является, ведь попав на остров он не впал в отчаяние , а продолжал бороться за свое сущестсовария там , построил дом , сделал очень много незаурядного, поэтому мы можем считать его незаурядноф личностью.
Потому что мы разумное существо
Мой любимый герой это павел Михайлович камозин он защитил Всю родину дважды герой советского союза я люблю своего героя и горжусь
Драма «Раскіданае гняздо» напісана ў 1913 г. Галоўнай тэмай з'яўляецца змаганне за зямлю і волю. Праз усю п'есу праходзіць тэма пошукаў народнага шчасця, праўды.Характары галоуных герояу драмы зусим розныя, у кожнага з герояу свая прауда. Лявон Зяблік, шукаў справядлівасці, але нічога не дабіўся. Даведзены да роспачы, Лявон Зяблік сканчвае жыццё самагубствам. Пасля смерці бацькі права на зямлю з новай сілай адстойвае яго старэйшы сын Сымон. У адрозненне ад бацькі, Сымон гнеўна пратэстуе супраць несправядлівасці. Ён уступав на шлях рэвалюцыйнай барацьбы.Ён вырашае шукаць прауду силай. Зоська — сястра Сымона — таксама імкнецца да лепшага жыцця, шукае праўду, але не можа знайсці яе, бо жыве ў казачным свеце. Яна личыць што прауду трэба шукаць у каханни.Панич шукау прауды у судзе, праз суд ён спрабавау сагнаць з зямли сялян. Данілка — падлетак, не па гадах разумны, разважлівы. Яго, як і Зоську, вабіць прыгожае, на працягу ўсёй п'есы ён майструе скрыпку. I калі бацька разбівае скрыпку, Сымон пагражае зрабіць новую. Ясна адно: без скрыпкі для Данілкі свет «не гучыць» — без музыкі няма гармоніі ў тым малым свеце, што яго акружае, як і ва ўсім Сусвеце. Шлях, абраны Данілкам, — гэта шлях музыкі, творцы. Жонка Лявона Марыля пасля смерці мужа яна ў роспачы, не ведае, дзе шукаць паратунку, як накарміць і абагрэць дзяцей. Спрабуе ўгаварыць Сымона пайсці на службу да паніча. Але Сымон адмаўляецца ад прапановы. Надзеі ж на дачку Зосю, Марыля не бачыць. Тлумачачы сваё трагічнае становішча воляю Бога, маці шые жабрацкія торбы. Я лічу, што адшукаць страчаную бацькаўшчьшу, вырвацца з-пад прыгнёту і ўціску, здабыць зямлю і волю можна толькі шляхам барацьбы, змагання — такая асноўная думка твора.