О природе, о непознанных силах - это романтическое произвидения.
<span>Басня "Волк на псарне"<span> была написана в 1812 году. Напечатана в журнале "Сын отечества" 1812, № 2. Современники прекрасно понимали ее смысл. По свидетельствам очевидцев, "И.А.Крылов, собственною рукою переписав басню "Волк на псарне", отдал ее княгине Катерине Ильиничне, а она при письме своем отправила ее к светлейшему своему супругу. Однажды, после сражений под Красным, объехав с трофеями всю армию, полководец наш сел на открытом воздухе, посреди приближенных к нему генералов и многих офицеров, вынул из кармана рукописную басню И.А.Крылова и прочел ее вслух. При словах: "Ты сер, а я, приятель, сед", произнесенных им с особою выразительностью, он снял фуражку и указал на свои седины. Все присутствующие восхищены были этим зрелищем, и радостные восклицания раздавались повсюду". (Кеневич В. Библиографические и исторические примечания к басням Крылова. СПб., 1878, с. 114–115)</span></span><span><span><span> * Ловчий</span><span> – охотник, который управлял у помещика охотой с собаками. Здесь под ловчим подразумевается русский полководец М.И.Кутузов.</span></span><span>Поводом для написания басни "Волк на псарне" послужили события, связанные с желанием Наполеона вступить в мирные переговоры, которые были отклонены М.И.Кутузовым. Вскоре после этих переговоров М.И.Кутузов нанес войскам Наполеона поражение при Тарутине.</span></span>
Дзяўчынка Прадслава нарадзілася ў сям'і Георгія , малодшага з Усяслававіча , прыкладна ў тым жа годзе , калі пайшоў з жыцця яе знакаміты дзед , або парай гадоў пазней. Дакладная дата нараджэння не зафіксаваная ў летапісах. Грунтуючыся на ўскосных дадзеных , даследчыкі мяркуюць , што гэта адбылося з 1101 па 1104 . Сучаснікам Прадслава вядомая як прападобная Ефрасіння Полацкая. <span>Ці шмат мы ведаем пра яе жыццёвым шляху ?
</span>У цяперашнім меркантыльным свеце ўсеагульную ўвагу прыцягваюць таямніцы і загадкі , звязаныя з міграцыяй матэрыяльных каштоўнасцяў . <span>Напэўна , шмат каму Ефрасіння Полацкая вядомая як стваральніца што носіць яе імя славутага Крыжа , разам з бурштынавай пакоя які ўвайшоў у дзесятку самых каштоўных твораў мастацтва , якія зніклі ў гады Вялікай Айчыннай вайны .
</span>Месцазнаходжанне Крыжа Ефрасінні Полацкай зараз невядома. Ёсць толькі здагадкі . <span>Па адной версіі Крыж закапаны дзесьці на тэрыторыі Беларусі , па іншай - схаваны ў сховішча еўрапейскага банка , па трэцяй - асеў у таямніцай калекцыі заакіянскага магната .
</span>Крыж - не адзінае дзеянне Ефрасінні , за якое інакіня і асветніца першай сярод жанчын была кананізавана ў ліку прападобных . <span>Вялебныя у праваслаўі - падобныя Хрысту , свецкія і святары , якія прысвяцілі сваё жыццё служэнню людзям і ўмацаванню веры.
</span>У пачатку мінулага тысячагоддзя дзяцінства на Русі было коратка . Незвычайнае паводзіны Прадславы рабіла яго яшчэ карацей. Традыцыйным дзіцячым гульням і забавам дзяўчынка аддавала перавагу багатую княжацкую бібліятэку. <span>Збожжа ведаў , схаваныя пад скуранымі вокладкамі тоўстых фаліянтаў , трапілі на добрую глебу .
</span>Да дванаццаці гадоў - ўзросту нявест тых гадоў - Прадслава ўжо ясна ўяўляла, чым зоймецца ў сваім жыцці . На Русі ў той час жанчыне , нават самага высокага паходжання , быў наканаваны выключна ролю спадарожніцы мужчыны , жонкі і маці. Але князёўну , выхаванага на прыкладах з твораў старажытных аўтараў , не задавальняла падобная доля . <span>Напярэдадні дынастычнага шлюбу , ўгатаванага дачкі бацькамі , нявеста нечакана знікла , перапалохала ўвесь княскі двор .
</span>Больш Прадславу ніхто не сустракаў. Затое праз кароткі час сям'я пазнаёмілася з маладой манашкі пад новым імем - Ефрасіння , атрыманых разам з манаскі пострыг . На пострыг Прадславу блаславіла ўдава яе дзядзькі , ігумення Рамана . <span>Сваё рашэнне Ефрасіння патлумачыла бацьку тым, што не жадае знікнуць з памяці нашчадкаў , як зніклі многія высакародныя кіраўнікі , але хоча праславіцца на ніве служэння Госпаду .
</span>Доўгія пяць гадоў правяла юная пустэльніца у келлі - галубцы , грабніцы -пахавальні , выдзеўбаныя ў сцяне Сафійскага сабора , узведзенага ў Полацку яе дзедам Усяславам . Пазбаўлення згладжвалі старанныя малітвы і кнігі. <span>Ефрасіння бесперапынна чытала, перакладала і перапісвала кнігі , якія пасля дарыла прагнуць асветы .
</span>Для працы не патрабавалася ніякага адмысловага абсталявання. Сёння мы прывыклі чытаць і пісаць за сталом , але ў пачатку XII стагоддзя лічылася, што пісцу досыць зэдліка . <span>Рукапіс размяшчалася не на стале , а на далоні рукі , упартай локцем у калена</span>Пасля пяці гадоў руплівага працы манашкі мала хто з навакольных мог параўнацца з ёй па адукаванасці і Познані. <span>Першы падзвіжніцкую вопыт Ефрасінні завяршыўся благаслаўленнем Полацкага біскупа Ільлі на стварэнне жаночай мясціны ў Сяльцы , у той час - за дзве вярсты ад сталіцы княства</span>
<span>О том как мальчик находит своего плюшевого мишку то есть друг детства . В то время он хотел стать боксером , а мишка очень сильно подходил чтобы бить его , и тем тренироваться . Но чувство совести мешает ему .</span>
Я очень люблю помогать своим родителям.Когда мы проводим время вместе нам всегда весело и робота идет быстрее.Именно родители-люди,на которых можно положиться.Они всегда помогут и поддержат даже тогда когда у меня что-то не получается. Мы должны помогать им,ведь в любое время их может не стать и мы будем жалеть что редко приходили к ним.
Я пытаюсь помочь тем чем смогу.Хотя я и не очень разбираюсь в папиной роботе но все же пытаюсь помочь.Подаю инструменты и делаю другие мелочи.Это очень интересно.С мамой так же не менее интересно.Здесь все намного проще.Я помогаю ей готовить и убираться в доме.
Мои родители самые лучшие в мире и я очень их люблю. (Надеюсь помогла :3)