<span>Уильям Ленгран разорился.Поэтому он переезжает на маленький атлантический островок вместе с негром Юпитером и огромным псом<span>.Ленгран
был энтомологом,и когда рассказчик посетил его на днях,тот с восторгом
рассказал о своей новой находке-Золотом жуке.Уильям загорелся непонятной
идеей,он думал,что жук обязательно должен был принести им
золото.Юпитеру вся эта затея очень не нравилась,но он не осмеливался
сказать об этом хозяину.Ленгран,как всем казалось,впал в совершеннейшее
безумие и не желал откладывать поход.И вот они,взяв всё
необходимое,отправились к огромному тюльпановому дереву,стоящему на
пустынном плато.Юпитер вместе с жуком полез на дерево и обнаружил там
человеческий череп,прибитый гвоздём к сухой ветви.Уильям закричал
негру,что он должен опустить жука в левую глазницу.Пометив это место,все
дружно принялись копать-безрезультатно.Ленгран ужасно огорчился и
набросился на Юпитера с обвинениями,оказалось,что он неправильно опустил
жука!После того,как жук завис там,где надо,кладоискатели бросились
копать..Вскоре они вырыли полуистлевшие скелеты
и..Сокровища!Черезвычайно обрадованные,"экспедиторы" понесли клад
домой.Но их внимание привлекает кусок пергамента с шифром и рисунком
козлёнка,нет сомнений,что клад закопал пират Кидд(kid-козлёнок),а шифр
же означал:"Хорошее стекло в трактире епископа на чертовом стуле двадцать один градус и тринадцать минут северо-северо-восток<span> главный
сук седьмая ветвь восточная сторона стреляй из левого глаза мертвой
головы прямая от дерева через выстрел на пятьдесят футов".Они всё-таки
разобрали эту галиматью,узнали,что "трактир епископа"и "чертов стул" — названия определенных скал и утесов."Хорошее стекло"-бинокль.А там и до дерева недалеко..А жука Ленгран использовал для мистификации,так как был недоволен,что его посчитали слабоумным.</span></span></span><span>4.Рассказ чертовски увлекательный,всем советую его прочитать.Особенно понравились сценки с поиском клада и разгадыванием шифра.</span>
Тұлпар далаң, іңкәр далаң айтып жатыр алғысын,
Қабіріне бас игендей тәкаппар тау, қарлы шың.
Күллі қазақ әйелдері толғатса да қанша рет,
Туа алмастан келеді әлі саған ұқсас нар мүсін.
Ұлтымыздың қара күші, дара күші, армысың,
Біз аспаған биіктерден сенің даңқың қарғысын.
Беске толған шағым еді.
Қасқасудың төсінде
Беу, Қажеке, әкемді іздеп келген кезің есімде.
Шетте жүріп мекенінің амандығын сұраған,
Кезеңі еді әкемнің ол көңіл шыңы құлаған.
"Туған жерден мені іздейтін бар екен деп бір адам",
Құзар тауға сүйенгендей сені құшып жылаған.
Сен әкеме жігер беріп, мейіріміңнен от өріп,
"Мына ұлың палуан болсын!" дедің мені көтеріп.
Жә, палуандық қайда маған, нәзік, жұқа кескінмен,
Жел үрлесе құлайтындай қауқарсыз боп өстім мен.
Бұл не тағдыр, сусыз көлдің қоғасындай мәні кем,
Тән қуатын күйттегеннің жығылдым мен бәрінен.
Намысыма қамшы басып, бірақ қарап қалмадым,
Өзің жеңген жарты әлемді мен де біраз шарладым.
Ой қуатын жарқыраттым талай көңіл көгінде,
Бәлкім, мені рухымен палуан болсын дедің бе?
Бір шынары атансам мен сен даңқ қосқан Отанның,
Мүмкін түскен нұры шығар сонда берген батаңның.
Қазақтың бас бұлшық еті, құлагер төс, піл табан,
Қара күште әлі ешкім жоқ сенше биік шырқаған.
Өнерге де өзгелерден жақын ең ғой біртабан,
Рух қашып бара жатыр өзің өскен қырқадан...
Бүгін мені қайта көтер, жарты ғасыр өткен соң,
Қанатсызды мойындамас мінезіңмен бұрқаған.
Сол бір салтын тірі тұрса, тұрар әр кез ұлт аман,
Елімнің бас бұлшық еті, құлагер төс, піл табан...
Монолог чацкого-его крик души. Он высказал всё что думал о всех, т.к. огорчен и разозлен предательством софьи. Она выдала его за сумашедшего, а он ей душу изливал.
