<span>простая мова — чужое выказванне, якое перадаецца кім-небудзь дакладна, з захаваннем яго зместу і формы - лексічных, граматычных і стылістычных асаблівасцей</span>
У абодвух творах расказваецца пра вайну, і у тым і у тым творах маці чакала свайго сына, але у вершы З ВАЙНЫ СУСТРЭЛІ МАЦЯРКІ СЫНОЎ разам з мамаю чакала і нявестка. І там і там расказваецца пра горач ўтраты сыноў і як гэта балюча. Паміж гэтымі творамі аднолькавая тэма- чаканне сына з вайны
Прывітанне, ну можаш напісаць пераказ па фільме "Дыяментавая рука" ці "Тры мушкецёраў"
Адным з лепшых твораў знакамітага французскага пісьменніка Жуля Верна стаў прыгодніцкі раман «Пятнаццацігадовы капітан», які прыкоўвае ўвагу чытачоў дзякуючы займальнага, захапляльны сюжэт. Героі рамана на працягу паўгода перажываюць мноства дзіўных прыгод у адкрытым моры і ў трапічных лясах Афрыкі, куды іх закідвае злы рок ў асобе злачынцы і работорговца Негоро. І ў гэтых прыгодах найбольш ярка выяўляецца Дзіўны характар юнага капітана Дзіка Сэнда.
«Яго разумны твар дыхала энергіяй. Гэта быў твар чалавека не толькі смелага, але і здольнага дерзать», – падкрэслівае аўтар.
Не раз, сутыкаючыся з цяжкасцямі, даводзіцца Дзіку рызыкаваць жыццем, але адважны юнак ніколі не спыняецца перад перашкодамі. Ен праяўляе дзіўную знаходлівасць і мужнасць менавіта ў тыя хвіліны, калі здаецца, што нішто ужо не можа выратаваць ад немінучай гібелі. Юны капітан ратуе сябе самога, але ў першую чаргу сваіх сяброў. Ен бясстрашна прымае на сябе камандаванне «Пілігрымам», які не толькі застаўся без капітана, але і знаходзіўся ў баку ад звычайных марскіх шляхоў. Дзік думаў аб тым, што павінен даставіць місіс Уэлдан і яе сына да бліжэйшага порта, дзе яны будуць у бяспекі.
Аднак з-за інтрыг падлюгу Негоро падарожныя збіваюцца з шляху і замест берагі Амерыкі трапляюць у Афрыку, дзе на кожным кроку іх падцікоўвае небяспека. І зноў юны герой, не дазваляючы сабе паддавацца паніцы, знаходзіць выйсце з цяжкага становішча. Ён імкнецца прыдумаць спосаб дабрацца да берага, які таіў бы ў сабе менш небяспек для яго спадарожнікаў. Але на шляху іх чакаюць новыя выпрабаванні. Падарожныя трапляюць у палон да рабаторгоўцам, дзе і самі ператвараюцца ў рабоў. І нават у гэтай нялегкай сітуацыі Дзік Сэнд прыдумляе план выратавання. «Юны марак пераходзіў ад адчаю да надзеі. Але дзякуючы сваей энергічнай натуры ён не паддаваўся нудоце і гатовы быў скарыстацца аніякай магчымасьцю, якая магла яму прадставіцца». І юнак выкарыстоўвае кожную такую магчымасць, дзякуючы чаму і знаходзіць выхад з гэтай, і многіх іншых цяжкіх сітуацый. Мы бачым, што небяспекі і перашкоды толькі загартоўваюць волю юнага капітана. Рашучасць, мужнасць, цвердасць характару, высакароднасць думак, якія праяўляе Дзік Сэнд ва ўсіх выпрабаваннях, робяць яго сапраўдным героем.
Жуль Берн пісаў, што ў сваім творы «спрабаваў паказаць, што могуць зрабіць розум і адвагу падлетка ў барацьбе з небяспекамі і цяжкасцямі, заставіўшыя яго ўскласці на сябе адказнасць, не ўласцівую яго ўзросту». Лепшыя якасці пятнаццацігадовага капітана – сіла волі, энергічнасць, адвага, настойлівасць, справядлівасць і высакароднасць – зрабілі яго адным з самых улюбеных герояў францускай літаратуры.
Для развіцця нацыянальнай культуры трэба вывучыць ўсю гісторыю Беларусі. Вывучыць усе традыцыі і рытуалы, культуру і мастацтва. Пасля гэтага, вынік вывучэння пачаць вылучаць у масы. Але рабіць гэта трэба ў стылі хай-тэк. Гэта значыць пачаць ствараць прапагандуе рэкламу і выкладваць яе ў інтэрнэт. Затым ствараць моладзевыя атрады, якія будуць займацца карысным для грамадства справай. У той жа час усім сваім выглядам прапагандаваць беларускую культуру, прыклад таму БРСМ. Ствараць культурныя мерапрыемствы ў адпаведнасці з беларускімі традыцыямі. І тады людзі з галавой акунуцца ў беларускую культуру, тады ж усё зразумеюць, якое цудоўнае беларуская культура, і іншыя культуры, калі так жа акунуцца ў іх.
Усё б было так, калі б гэтым хто то займаўся. Як бы ні было сумна ўсведамляць, але патрыётаў у нашай краіне вельмі і вельмі мала. Большасць думаюць, як бы адвучыцца і з'ехаць у пошуках свайго шчасця. Ні хто не вучыць беларускую мову, усе вучаць англійскую і аддаюць яму прыярытэт. Бо ні хто не гаворыць "вучы беларускую мову, яна табе спатрэбіцца". Ведаеце, я думаю, што беларускаму ўраду трэба думаць, як зберагчы сваё насиление, а ні як укараніць беларускую культуру.