Калядки, вызов шаманов, духов
<span>Дудараў Аляксей, нарадзіўся 06.06.1950 г. у вёсцы Кляны Дубровенскага раёна Віцебскай вобласці ў сялянскай сям'і.</span>У 1968 г. скончыў Наваполацкую прафесійна-тэхнічную навучальню нафтавікоў. Працаваў слесарам на Полацкім нафтаперапрацоўчым заводзе. Служыў у Савецкай Арміі (1968-1970), зноў працаваў на нафтаперапрацоўчым заводзе (1970-1972). У 1976 г. скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут. Быў акцёрам, загадчыкам літаратурнай часткі Беларускага рэспубліканскага тэатра юнага гледача (1976-1979). У 1979-1983 гг. сябра сцэнарна-рэдакцыйнай калегіі «Тэлефільма» (Менск). Сакратар Саюза тэатральных дзеячаў БССР (з 1987). Сябра Беларускага ПЭН-цэнтра з 1989 г. Сябра СП СССР з 1979 г.Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны» і медалём.У друку выступае з 1973 г. Выдаў зборнік апавяданняў «Святая птушка» (1979), казку для дзяцей «Сінявочка» (1981). Найбольш вядомы як драматург і кінадраматург. Па яго сцэнарыях пастаўлены кароткаметражныя фільмы «Кола» (1977), «Дэбют» (1978), «Буслянё» (1980) і мастацкія - «Суседзі» (1979), «Купальская ноч» (1982), «Белыя росы» (1984), «Восеньскія сны» (1986). Аўтар п'ес «Выбар» (пастаўлена ў 1979), «Парог» (пастаўлена ў 1981), «Апошні ўзлёт» (пастаўлена ў 1982), «Вечар» (пастаўлена ў 1983), «Радавыя» (пастаўлена ў 1984), «Злом» (пастаўлена ў 1988), «Вежа» (з У.Някляевым, пастаўлена ў 1990). Інсцэніраваў раманы М.Астроўскага «Як гартавалася сталь» (пастаўлена ў 1980) і М.Булгакава «Майстар і Маргарыта» (пастаўлена ў 1987). У 1987 г. выйшаў зборнік п'ес «Дыялог».Лаўрэат прэмій Ленінскага камсамола Беларусі (1982) за зборнік апавяданняў «Святая птушка» і п'есу «Выбар», Ленінскага камсамола (1984) за творы апошніх год, Дзяржаўнай прэміі СССР (1985) за спектакль «Радавыя».<span>
</span>
5) 1-г
2-а
3-б
4-в
1) 1-б
2-в
3-а
2)б
Бородино» — произведение, посвященное историческим событиям войны 1812 года. В этом стихотворении рассказ о войне доверен старому солдату. Лермонтов сумел показать народный взгляд на войну. И его лирический герой — солдат — говорит просторечным языком, с характерными пословицами и поговорками. Лирическое повествование начинается вопросом к старому солдату:
— Скажи-ка, дядя, ведь не даром Москва, спаленная пожаром,
Французу отдана?
Ведь были ж схватки боевые,
Да, говорят, еще какие!
Недаром помнит вся Россия Про день Бородина!
Старый солдат сравнивает былое время с настоящим, людей своего поколения и людей молодых:
— Да, были люди в наше время,
Не то, что нынешнее племя:
Богатыри — не вы!
Он говорит, что им выпала незавидная доля, поскольку многих ожидала смерть на поле боя.
Но они бились за свободу своей родины и умирали за нее. Вначале старый солдат говорит, что им приходилось отступать, и это отступление волновало солдат — все ждали сражения. И вот наконец было выбрано место для боя.
И вот нашли большое поле:
Есть разгуляться где на воле!
Построили редут.
Становится ясно, что рассказчик — в прошлом артиллерист («Забил заряд я в пушку туго»). Он считает, что не нужно хитрить, что-то выгадывать — нужно биться за свою землю