Н.С.Лесков "Левша"
Цитатный план по главам :
1)"Император Александр захотел по Европе проездиться".
2)"Англичане-мы маху дали!" -их очень сконфузили.
3)"Это,-не соринка, а нимфозория."
4)" Диковину-в наследство новому государю".
5)Туляки в хитрости не уступили-"Мы ещё и сами не знаем,что учиним".
6)"Оружейники скрылись из города."
7)На поклон к мценскому Николе.
8)"Платов ехал очень спешно и с церемонией".
9)"Бегите и скажите, что сейчас несём."
10)"Умчали левшу без тугамента".
11)" Мои меня не могут обманывать".
12)"Возьмите, в самый сильный мелкоскоп смотрите".
13)"Шельмы, аглицкую блоху на подковы подковали!"
14)"Пошли с левшой заграничные виды".
15)"Грандеву левши в Лондоне".
16)"В настоящем Твердиземном море".
17)"Морской водоглаз и пари выдержать".
18)"Без тугамента-в простонародную Обухвинскую больницу!"
19)Последние слова левши-" у англичан ружья кирпичом не чистят!"
20)"Таких мастеров, как баснословный левша, теперь уже нет в Туле".
"Полёт на Марс"
Когда я был маленьким
я мечтал полететь на Марс я начал учится на касманавта и у меня все хорошо получилось потом я вышел на космодром и сел в ракету мне дали разрешение на взлёт я полетел и приземлился на Марсе
Супярэчлiвасць характару Тулягi у камедыi Кандрата Крапiвы "Хто смяецца апошнiм".
<span>У камедыi Кандрат Крапiва (К. К. ) ставiць i вырашае праблему духоунага выпрамлення i аднаулення чалавека ва умовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягi. Драматург паказвае, што Туляга -- чалавек крыштальнай сумленнасцi, але вялiкi баязлiвец. Калi Гарлахвацкi перыядычна запалохваючы i шантажыруючы, спрабуе схiлiць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца зауважыць нахабнiку, што пiсаць навуковую працу для iншых -- учынак несумленны, дрэнны. I няхай сабе пярэчанне Тулягi вельмi нясмелае, але сам факт, што да смерцi запалоханны чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яуляецца сведчаннем яго высакароднасцi, маральнай чысцiнi. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмi узрушыла i абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не упэунены у сваей праваце. К. знарок ставiць Тулягу у недарэчныя, смешныя сiтуацыi, каб найбольш моцна ударыць па баязлiвасцi Тулягi. Туляга лiчыць свае становiшча трагiчным, з якога няма выйсця, i трацiць спакой i сон. Гэта усе можна прасачыць у сцене, дзе Туляга з рознымi агаворкамi расказвае Левановiчу пра усе сваi няшчасцi. Адчуушы сяброускую падтрымку Веры, Чарнавуса i iншых супрацоунiкау iнсцiтута, Туляга пачынае разумець безпадстаунасць свайго страху. Ен узяуся пiсаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягi, якiм дырэктар яго бачыу. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напiшу навуковую працу! Насмяяуся ты з мяне, абняславiу перад людзьмi, пасмяюся ж i я з табе". У яго нараджаецца вялiкi гнеу да праудзiсвета, нахабнiка i кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсцiць за тое зняважанне, крыуду, якiя цярпеу Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоунае аднауленне i перараджэнне Тулягi, яго радасць, гордасць ад здзейсненага i поунае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоуную баязлiвасць i становiцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такiмi людзьмi, як Гарлахвацкi.
</span>
"Сказка о попе и о работнике болде" Александр Сергеевич Пушкин болда,поп
Гроші це не головне у житті. Хоча й деякі люди думають по різному. " Найголовніше у житті це щастя і здоров'я. На мою думку гроші роблять людину гіршою
