Персей вытащил голову Горгоны, показал им и они окаменели
Лиса не может спокойно пробежать мимо, если про нее плохо говорят.
В старые, древние годы, на родном месте, стоял дремучий лес - сосны да сосны, ели да ели - высокие, седые спали в дреме дремучей и весь лес словно мохом серым оброс.Давным-давно, когда был он молод, когда свежая, юная жизнь играла в каждом зеленом деревце - и солнце глядело в самую глубь его, на все молодые стволы берез, сосен и елей, когда оно ласкало и согревало траву и цветы, что росли вокруг этих стволов, - тогда все в лесу было полно жизни и свету.Птички порхали по молодым деревцам и кусточкам; бабочки кружились над цветами, мышки бегали и резвились на лужайках. Они приходили пить воду из маленького озерка, и водяные брызги текли по их усам и бархатным мордочкам, играли на солнце мелкими бриллиантиками.Тогда в лесу было весело, отрадно. Над озерком на маленькой полянке росло большое дерево, и под это дерево приходили играть двое детей, мальчик и девочка. Мальчика звали Руфом, девочку - Руфиной.
Роднае слова» на патрыятычную тэму. Родная мова, роднае слова апявалася ў творах пісьменнікаў і паэтаў розных пакаленняў.
Роднае слова, магутнае слова, матчына мова, мова бацькоў і дзядоў... Так называюць мову, слова нашы пісьменнікі, падкрэсліваючы значэнне мовы як духоўнага скарбу. Мова – вялікі дар прыроды. Яна ўдасканальвалася, развівалася на працягу тысячагоддзяў. Гэта вялікі скарб, і яго трэба шанаваць, ашчадна і разумна зберагаць і павялічваць ад пакалення да пакалення. Акрамя ўсяго сказанага роднае слова — сродак выяўлення душы чалавека.
<span>Верш прысвечаны роднаму слову. Праз асабістае ўспрыманне слова паэтка падводзіць нас да разумення значэння слова ў нашым жыцці. Верш выклікае ўсхваляванасць і разам з тым замілаванасць роднай мовай. Эпітэты і параўнанні, ужытыя ў вершы, дапамагаюць нам успрыняць інтанацыю верша і пачуцці, якія хвалявалі паэтку ў час напісання верша.</span>
